Μεταφερόμαστε στο έτος 2000 και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ωκεανού. Σε κάποιο διαδικτυακό φόρουμ ένας χρήστης με το ψευδώνυμο «TimeTravel_0» ταράζει με τις συχνές εμφανίσεις του τα ήρεμα νερά του συνωμοσιολογικού αυτού ιστότοπου. Και μιλάω φυσικά για τον γνωστό στους περισσότερους John Titor . Στον παράξενο κόσμο του ίντερνετ είναι πολύ εύκολο να τραβήξεις τα βλέμματα πάνω σου προσπαθώντας να προκαλέσεις εντυπώσεις. Είναι όμως πολύ δύσκολο να τραβήξεις βλέμματα πάνω σου όταν αναφέρεσαι σε καυτά θέματα ,για τα οποία μάλιστα δίνεις πολύτιμες και αποκλειστικές πληροφορίες που βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες ,απίστευτα καλά τεκμηριωμένες.

Το φόρουμ του μεταφυσικού έχει και αυτό κατά κάποιο τρόπο τον δικό του  “John Titor” . Από το Μάρτιο ως και τον Σεπτέμβριο του 2004 κατάφερε να τραβήξει πάνω του πολλά βλέμματα (ίσως πολύ περισσότερα από όσα φαντάζονται κάποιοι) εξιστορώντας τις εμπειρίες του μέσα στο ΛΕΩΝ , το θρυλικό ELDRIDGE δηλαδή ,το πλοίο που φημολογείται πως χρησιμοποιήθηκε στο περιβόητο πείραμα της Φιλαδέλφειας στις αρχές της δεκαετίας του 40′ και στη συνέχεια δόθηκε στο ελληνικό πολεμικό ναυτικό.

Ο Captain (με αυτό το ψευδώνυμο υπέγραφε) δημιούργησε πολλούς φανατικούς οπαδούς. Παράλληλα -όπως ήταν φυσικό- δημιούργησε και αρκετές αντιπάθειες. Παρ όλα αυτά όλοι παραδέχονται ότι ο τρόπος που εξιστορεί τα γεγονότα είναι εκπληκτικός και συνάμα μαγευτικός. Ο Captain δεν ολοκλήρωσε ποτέ την ιστορία του. Βρισκόμουν σε συνεχή επαφή μαζί του μέσω e-mail ως τα τέλη του Οκτώβρη. Από τότε δεν έχει δώσει σημεία ζωής. Μου είχε παραπονεθεί αρκετές φορές ότι δεχόταν απειλές ( ! ) πως θα πάθαινε κακό εάν και εφ’οσων συνέχιζε να γράφει. Δεν κρύβω μάλιστα ότι μετά από επίθεση που δέχτηκε το site μας στα τέλη του Σεπτέμβρη μου ζήτησε συγνώμη ,καθώς όπως είπε έφταιξε που συνέχισε την ιστορία του!

Σήμερα δημοσιεύουμε εδώ όλη την ιστορία που πρόλαβε να μας μεταφέρει ο «καπετάνιος». Ο καθένας (και ιδιαίτερα αυτοί που έχουν κάποια σχέση με το πολεμικό ναυτικό) μπορούν να κρίνουν εάν υπάρχει κάποια αλήθεια σε όλα αυτά. Εμείς θα συνεχίσουμε να περιμένουμε τον «μυστηριώδη» Captain για να μας ολοκληρώσει την γεμάτη ένταση ιστορία του…

By beetlejuice

Δημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 20, 2004 12:51 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ και χαίρομαι που είμαι κοντά σας και συζητάμε ένα τόσο καυτό θέμα όσο το πείραμα της Φιλαδέλφειας και η σχέση του με την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η επαγγελματική μου ιδιότητα μου, καθώς και το πάθος μου γι’ αυτό που έκανα αλλά και η αγάπη μου προς την ιστορική αλήθεια, μου έδωσαν αφ ενός την δυνατότητα και αφ ετέρου τις δυνάμεις να ασχοληθώ επισταμένως με το θέμα. Είναι μεγάλη μου χαρά λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου, γιατί κακά τα ψέμματα στην συγχρονη πανταχώθεν παρακολουθήμενη κοινωνία, θεωρώ πως ένα διαδικτυακό φόρουμ είναι ίσως ένας σχετικά ασφαλής τρόπος να μάθει ο κόσμος πράγματα που επίτηδες τα κρατούν κλέιδωμένα τόσα χρόνια…

Νάυσταθμος Σαλαμίνος
Απρίλιος 2000

Το πλοίο είναι ένα ΝΑΡΚΑΛΙΕΥΤΙΚΟ τύπου ΔΑΦΝΗ. Το όνομα δεν έχει σημασία… Ήμασταν δεμένοι στο Κ-5
(Κρηπίδωμα 5) του Ναυστάθμου (Ν.Σ.) και περιμέναμε την ημερομηνία κατά την οποία θα μας διέτασσαν να ξεκινήσουμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την έναρξη της επισκευής μας στην δεξαμενή SYNCHROLIFT του
Ν.Σ. Προς πληροφόρηση του κόσμου εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι για λόγους ασφαλείας όλα τα πλοία πριν δεξαμενιστούν πρέπει να παραδώσουν τρία πράγματα: φορτίο, οπλισμό και καύσιμα (πετρέλαια και λιπαντικά). Εκείνο το πρωινό λοιπόν μας κοινοποιήθηκε επι τέλους το σχετικό σήμα και όλοι αφού λάβαμε τις κατάλληλες θέσεις ξεκινήσαμε να πλέυσουμε την ελάχιστη απόσταση που μας εχώριζε από απέναντι, την περιοχή της Αμφιάλης δηλαδή όπου και βρίσκονταν οι σχετικές εγκαταστάσεις στις οποίες και θα παραδίδαμε κατ’ αρχάς όλα μας τα κάυσιμα και στη συνέχεια με ελαχιστότατο υπόλοιπο στις δεξαμενές μας θα επαναπλέαμε πίσω στο Ν.Σ. προκειμένου να παραδώσουμε οπλισμό κλπ και να ανεβούμε στην δεξαμενή.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η περιοχή της Αμφιάλης πέρα από τις όποιες υπηρεσίες του Στόλου φιλοξενεί, έχει επίσης και τα λεγόμενα Ο.Π .Π (Ομάς Παροπλισμένων Πλοίων). Εν ολίγοις ότι είναι επιχειρησιακά άχρηστο παροπλίζεται εκεί, αφού υποστείλει σημαίες και τα σχετικά και τα σκάφη μένουν δεμένα το ένα δίπλα στο άλλο και (πολύ κακώς βέβαια) αφήνονται να αργοπεθάνουν με την πάροδο των χρόνων. (Θα μπορούσαν ίσως κάποια ιστορικά σκάφη να μετατρέπονται σε μικρά μουσεία στα κατά όπους νησιά μας να βαστούν έτσι ψηλά και το Εθνικό μας φρόνιμα αλλά και την ιστορική συνέχεια του λαού μας αλλά βλέπετε εδώ δεν παίζουν ‘μίζες’ άρα… αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…)
Σαν ο αρχαιότερος μετά τον Κυβερνήτη αξιωματικός, αφού τελείωσα όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες, απεφάσισα να του ζητήσω την άδεια να πεταχτώ μέχρι τα ΟΠΠ προκειμένου να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο και να επισκευτώ το ΛΕΩΝ το ELDRIDGE δηλαδή του πειράματος της Φιλαδέλφειας. Μαζί μου απεφάσισαν να έλθουν μαζί μου δύο συνάδελφοι, ένας αξιωματικός (Σημαιοφόρος) και ένας υπαξ/κος (Κελευστής). Ο μεν πρώτος είχε κάποια μικρή σχέση με το θέμα μέσα από το παλαιό βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει την δεκαετία του ’80 σε Pocket size ενώ ο δεύτερος δεν είχε την παραμικρή ιδέα και ήθελε να έλθει μόνο και μόνο από περιέργεια να δει ένα από τα Θηρία (χαριστικά έτσι απεκαλούντο στο ΠΝ τα πλοία αυτού του τύπου).
Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα την συνεχίσω στο επόμενο μήνυμα μου. Σας ευχαριστώ που έιχατε την υπομονή να το διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 24, 2004 7:27 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Συνέχεια από το προηγούμενό μου μήνυμα (20/03/04)

Στην κλίμακα (στην σκάλα δηλαδή που ενώνει το πλοίο με την ξηρά) συναντάμε τον Β’ Μηχανικό του πλοίου μας ο οποίος απ’ όσο γνώριζα είχε υπηρετήσει αρκετό καιρό στο ΛΕΩΝ αλλά για κάποιον περίεργο λόγο δεν ήθελε ποτέ να μιλάει γι’ αυτό εκτός από ελάχιστες φορές όπου φράσεις του τύπου “… δεν παίζουν μ’αυτά τα πράγματα…”, “…το θέμα είναι ότι το πλοίο είναι πειραγμένο… αλλά δεν θέλω να μιλάω γι’αυτό…” κλπ του είχαν ξεφύγει κατά την διάρκεια μακρών συζητήσεων στο καρρέ αξιωματικών (χώρος εστιάσεως αξ/κων και στα μικρά πλοία όπως τα Ναρκαλιευτικά χρησιμοποιείται και σαν χώρος καθημερινής συνευρέσεως των αξ/κων προκειμένου να συντονιστούν για τις διάφορες εργασίες κλπ)
Στο σημείο εκείνο ο κάτωθι διάλογος έλαβε χώρα:
-Β’ Μηχ.: Το βλέπετε; Είναι το “θηρίο” δεμένο δίπλα σοτ Υ/Β Κατσώνης (παροπλισμένο υποβρύχιο), μας είπε δείχνοντας μας το Α/Τ(αντιτορπιλικό) ΛΕΩΝ.
-Εμείς: Ναι, το βλέπω Γιάννη και ακριβώς εκεί πάμε… για εκείνη την επίσκεψη που λέγαμε…
Το βλέμμα του σκοτείνιασε και αφού με έπιασε από το μπράτσο τραβώντας με πιο πέρα μου είπε “Πάμε να μιλήσουμε ένα λεπτό”…
Αφού είπα στους άλλους να με περιμένουν τον ακολούθησα προς το επίστεγο (πρύμνη το πίσω μέρος του πλοίου) όπου και μου άρχισε την ομολογουμένως πολύ παράξενη διήγησή του.
“Εγώ…όταν έλεγα πως δεν ήθελα να συζητήσω για το Λιοντάρι, είχα τους λόγους μου… Έχω κάνει 2 χρόνια στο πλοίο και ξέρω καλά ότι ο μόνος λόγος που εξακολουθώ να είμαι στο ΠΝ και να μπορώ να ζήσω την οικογενειά μου είναι ακριβώς επειδή έχω μάθει να κρατάω το στόμα μου κλειστό και να κοιτάζω την δουλειά μου… Είστε νεότερός μου σε ήλικία και αυτό μου δίνει το δικαίωμα σαν συνάδελφος να σας πω μερικές κουβέντες τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές… Δεν θα σας πω τι έχω συναντήσει μέσα στο Λιοντάρι ούτε τι πιστεύω εγώ ή τι ξέρω… το μόνο που θα σας πω είναι πως από τον καιρό που το Λιοντάρι παροπλίστηκε είναι το μόνο σκάφος του Στόλου το οποίο δεν ‘κανιβαλίστηκε’ από τους μηχανικούς του Στόλου όπως όλα τα άλλα… εννοώ πως όπως ξέρετε όταν ένα πλοίο παροπλίζεται έρχεται εδώ στα ΟΠΠ ή στα ΟΠΠ του ΝΚ (Ναύσταθμος Κρήτης) και αποτελεί μία πηγή ανταλλακτικών για ότι μπορείτε να φανταστείτε…κοινώς ξηλώνουμε εξαρτήματα και τα χρησιμοποιούμε σε επιχειρησιακά πλοία εφ όσον αυτό είναι εφικτό… ε λοιπόν με το ‘ΛΕΩΝ’ δεν έγινε έτσι…’
Το έκπληκτο βλέμμα μου δεν φάνηκε ικανό να τον πτοεί ιδιαιτέρως και έτσι συνέχισε την διήγησή τοϋ:
“Με το Λιοντάρι είχαν συμβεί πολλά στην αρχή… νέοι υπόλογοι (υπαξ/κοι χρεωμένοι με συγκεκριμένα καθήκοντα “επιστασίες” όπως λέγονται στο ΠΝ) της μηχανής χωρίς γνώση της ιστορίας του πλοίου ξεκίνησαν να μπαίνουν μέσα και να ξηλώνουν ότι έβρισκαν για τα πλοία τους…και τότε τα ατυχήματα ξεκίνησαν. Δεν υπήρχε συνάδελφος που να πήρε κάτι μέσα από το Λιοντάρι έτσι… αβασάνιστα… και να μην το πλήρωσε… δύο σκοτώθηκαν κάνα δυό άλλοι την γλύτωσαν με ατυχήματα … τι να λέμε τώρα… οι παλιοί όμως τους έβαλαν στην θέση τους… Εάν θέλεις κάποιο εξάρτημα από το Λιοντάρι φρόντισε να πάρεις μαζί σου το ελλατωματικό και να το βάλεις στην θέση αυτού που θα πάρεις… μόνο έτσι καθαρίζεις…”
Η απάντησή μου του τύπου “Έλα ρε Γιάννη τώρα…” φάνηκε να τον ενοχλέι ιδιαιτέρως…
“Δεν είναι χαβαλές ούτε και πλάκα… ο νόμος είναι ότι δεν παίρνουμε τίποτε μέσα από το Λιοντάρι… αυτό να το ξέρεις και να το πείς και στους άλλους…”
Να πω την αλήθεια κάπου κόλλησα κι αυτό γιατί ο άνθρωπος αυτός μου μίλαγε απολύτως σοβαρά και δεν έδειχνε στο ελάχιστο να αστειεύεται.
Του υποσχέθηκα ότι θα ελάμβανα υπ ‘οψιν τα όσα μου είπε και κίνησα να βρω τους άλλους δύο που με περίμεναν έξω από το πλοίο.
Φτάνοντας στην πύλη των ΟΠΠένας αρκετά βαριεστημένος Ανθυπασπιστής μας σταματά:
- Οι κύριοι;
- Πάμε για το ΛΕΩΝ έτσι για επίσκεψη, προλαβαίνει και πετάγεται ο Κελευστής μου…

Περριτό να πω πως όφειλα να τον είχα προειδοποιήσει να μην αποκαλύψει την επίσκεψή μας σε κανέναν και ειδικά σε ανθρώπους που εφύλαγαν τα ΟΠΠ αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει…

-Δεν μπορείτε να μπείτε στο ΛΕΩΝ εδώ και κανένα μήνα η πρόσβαση δεν επιτρέπεται, μας απήντησε με ύφος καθαρά υπηρεσιακό, σε καθαρή αντιδιαστολή με την βαρεμάρα που τον έδερνε μέχρι πριν από λίγο…, “… υπάρχει και το σχετικό σήμα…”.
- Εντάξει Υπόλογε, δεν τρέχει τίποτε θα κοιτάξουμε το ΚΑΤΣΩΝΗΣ που είναι και ιστορικό Υ/Β του απήντησα…
- Ναι αλλά να ξέρετε ότι έχουν τραβήξει την σκάλα που το συνδέει με το ΛΕΩΝ, μην κάνετε καμμία προσπάθεια να πηδήξετε μέσα… μπορεί να χτυπήσετε…
- Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται.

Κάπως έτσι έληξε ο διάλογος μας με τον υπεύθυνο της πύλης των ΟΠΠ.
Αφού προχωρήσαμε ανεβήκαμε στο πρώτο πλοίο που ήταν στην σειρά και έπειτα μέσα από διαδοχικές κλίμακες που συνέδεαν τα πλοία μεταξύ τους φτάσαμε μέχρι το Υ/Β.
Γεγονός είναι πως η συγκίνηση ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα αφού τόσο το ΚΑΤΣΩΝΗΣ όσο και ΛΕΩΝ αποτελούσαν ζωντανή ιστορία αλλά βέβαια… ποιός νοιάζεται γι’ αυτά….

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα την συνεχίσω στο επόμενο μήνυμα μου. Σας ευχαριστώ που έιχατε την υπομονή να το διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 29, 2004 2:50 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

(Συνέχεια από την προηγούμενη φορά 24/03/04)

Στεκόμενοι στην αριστερή πλευρά του ΚΑΤΣΩΝΗΣ και αισθανόμενοι πραγματικά πρωτόγνωρα συναισθήματα πατώντας επάνω σε καταστρώματα στα οποία έζησαν έδρασαν και πέθαναν αληθινοί ήρωες, ψάξαμε με το βλέμμα να βρούμε τρόπο να “σαλτάρουμε” κατά την ναυτική ορολογία στο κατάστρωμα του ΛΕΩΝ. Το κακό ήταν πως όσα μας είχε πει ο Ανθ/στής την πύλη των ΟΠΠ ήταν αληθή αφού η σκάλα η οποία και ένωνε το κατάστρωμα το Υ/Β με το κατάστρωμα του Α/Τ δεν υπήρχε καθώς επίσης και δεν ήταν πουθενά εκεί γύρω παρατημένη,έτσω ώστε να μπορούσαμε να την στήσουμε ξανά…
Το πρόβλημα μεγάλωνε από την στιγμή που υψομετρική διαφορά μεταξύ ενός Υ/Β και ενός Α/Τ είναι αρκετά μεγάλη και δεν μπορείς έτσι απλά να δώσεις έναν πήδο και να περάσεις απέναντι.
Χωρίς όμως να το καλοσκεφτεί ο Κελευστής μας (ο πιο μικροκαμωμένος) ανεβαίνει επάνω σε μία μπίντα (δέστρα) του Υ/Β προκειμένου να πάρει λίγο ύψος και με σχετική ευκολία πιάνεται από την πλευρά (μπάντα) του Λιονταριού και με μία σύσπαση κατορθώνει να αρπαχτεί από τα ρέλια του (τα σημεία εκείνα που είναι περασμένη η αλυσίδα στις πλευρές του καταστρώματος των πλοίων προκειμένου να προστατεύει τον κόσμο από πτώση στο νερό) και κατορθώνει να μπει μέσα στο πλοίο πατώντας στο κύριο κατάστρωμα.
Ο Σημαιφόρος αφού με κοιτάζει για λίγο αποφασίζει να ακολουθήσει. Με την σχετική υποβοήθηση του Κώστα (του Κελευστή) κατορθώνει κι αυτός να σαλτάρει μέσα.
Αφού πλέον ήμουν ο τελευταίος (και ξεπερνώντας την ιδέα ότι εάν πέσω ανάμεσα στο κενό που σχημάτιζαν τα δύο σκάφη ήμουν χαμένος) απεφάσισα και εγώ και έκανα το μοιραίο σάλτο. Η βοήθεια και των δύο ήταν σημαντική κι έτσι βρέθηκα κι εγώ επάνω στο main deck του Λιονταριού. Αυτό ήταν… ένα παιδικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα…
Η κατάφωρη παραβίαση των κανανισμών όμως αλλά και η πιθανότητα κάποιο μάτι ‘της υπηρεσίας’ να μας δεί, με έκανε να αποφασίσω να κινηθούμε γρήγορα προκειμένου τουλάχιστον να πάρουμε μια μικρή γεύση από τον θρύλο.
Αγαπητοί φίλοι θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας. Όσα και να μου είχε πει ο Β΄Μηχ., όσα και να είχα διαβάσει κατά καιρούς αλλά και όσα είχα ακούσει μέχρι τότε, απεφάσισα να τα βάλω στην άκρη του μυαλού μου και να θεωρήσω το πλοίο ως ένα απλό μουσειακό κομάτι το οποίο θα έβλεπα, θα παρατηρούσα και θα κατέγραφα στο μυαλό μου για το μέλλον. Δεν θα επέτρεπα κανενός είδους παράλογη σκέψη να περάσει από το μυαλό μου. Θα μεταχειριζόμουν το όλο θέμα καθαρά και ορθολογιστικά. Πήρα δίπλα μου τον Σημαιοφόρο και του ψιθύρισα:
- Μην πεις τίποτε περί πειράματος κλπ στον Κώστα… δεν χρειάζεται να του μπαίνουν ιδέες στο μυαλό, έτσι;
- ΟΚ δεν θα του πω κουβέντα… άσε να δούμε αν θα καταλάβει τίποτα…
Παίρνοντας ύφος σοβαρό απευθύνθηκα στους άλλους δύο.
-Παιδιά, εδώ πάνω παραβιάζουμε ρητή διαταγή ανωτέρων μας (εδώ που τα λέμε δεν ήξερα ακόμη ποιός την είχε εκδώσει αφού δεν είχα κοιτάξει το σχετικό σήμα αλλά…) Λοιπόν θα κινηθούμε όλοι μαζί στους χώρους του πλοίου, δεν πατάμε χωρίς να ελεγξουμε πουθενά λόγω επικινδυνότητος του χώρου, δεν αγγίζουμε τίποτε που μπορεί να προδώσει την παρουσία μας και γενικά με ενημερώνετε για ότι θελήσετε. Επειδή δεν ξέρω εάν και ποιός μπορεί να ανέβει στο πλοίο κατά την παραμονή μας εδώ ας μιλάμε χαμηλοφώνως.
Αφού οι άλλοι δύο ένευσαν καταφατικά, κοίταξα το ρολόι μου. Η ώρα ήταν 12:40 το μεσημέρι.
Αργά και παρατηρητικά αρχίσαμε να κινούμαστε από το επίστεγο (πρύμνη) του πλοίου προς το μεσόστεγο (μέσον του πλοίου) με σκοπό αρχικά μία εξωτερική παρατήρηση του ακομοδεσίου (χώρος εργασίας και ενδιαιτήσεως του πλοίου από το αγγλικό accomodation) και έπειτα την έυρεση εισόδου προς τους εσωτερικούς χώρους του πλοίου.

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα την συνεχίσω στο επόμενο μήνυμα μου. Σας ευχαριστώ που έιχατε την υπομονή να το διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 31, 2004 8:30 pm  Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

(Συνέχεια από την προηγούμενη φορά 29/03/04)

Ξεκινήσαμε αργά και παρατηρητικά να περπατάμε στο κύριο κατάστρωμα. Μία απόκοσμη εικόνα εγκατάλειψης φάνταζε παντού. Σκουριασμένες λαμαρίνες, κρεμασμένα ξάρτια, μπογιά ξεφτισμένη αλλά παρ’ όλα αυτά, όλα σου άφηναν την εντύπωση ότι το πλοίο ήταν ακόμη αξιόπλοο, ίσως να φταίει το επιβλητικό του μέγεθος ίσως η προϊστορία του…
Αποφασίσαμε να εισέλθουμε στους κυρίως χώρους του πλοίου από την πρώτη είσοδο που θα βρίσκαμε ανοικτή και έπειτα αφού φτάναμε στην γέφυρα να βλέπαμε από ψηλά όλη την πανοραμική εικόνα το σκάφους.
Μία γκρίζα (το χρώμα λέγεται φαιό στο ΠΝ) πόρτα μισάνοιχτη φάνηκε καθώς περπατούσαμε στο κυρίως κατάστρωμα από την δεξιά του πλευρά. Το άνοιγμά της ήτανε μικρό, παρ’όλα αυτά με λίγο τράβηγμα και από τους τρεις άνοιξε (κολλημένη χρονια προφανώς…) Εισήλθαμε σε έναν αλουέ (ναυτική ορολογία για την λέξη ‘διάδρομος’) ο οποίος πέρναγε μπροστά από διάφορες αίθουσες από τις οποίες δυστυχώς είχανε ξεφτίσει τα γράμματα από τις ταμπέλες που δείχνανε τι ακριβώς ήταν εκεί μέσα.
Παρ’ όλα αυτά κυρίως λόγω εμπειρίας καταλάβαμε ότι περνάγαμε μπροστά από βοηθητικούς χώρους, μικροαποθήκες, δωμάτια Ανθυπασπιστών, γραφείο Μηχανής κλπ. Εκεί ακριβώς στο γραφείο μηχανής (χώρος όπου φυλάσσονται άπό τους μηχανικούς το σκάφους, έγγραφα που αφορούν την μηχανή και τα βοηθητικά μηχανήματα του σκάφους. Στα μεγάλα πλοία όπως στα Α/Τ χρησιμοποιείται και σαν χώρος συνευρέσεως των μηχανικών για μελέτη και επίλυση των εκάστοτε προβλημάτων), έλαβε χώρα το πρώτο περίεργο περιστατικό.
Κάτω στο πάτωμα του γραφείου μηχανής (το οποίο σημειωτέον ήταν παντελώς άδειο από έγγραφα, φακέλους κλπ) ήταν πεσμένο και μισοξεδιπλωμένο ένα τεράστιο blueprint του πλοίου…(ναυπηγικό σχέδιο το οποίο σχεδιάζεται/τυπώνεται σε μπλε χαρτί εξ ου και το όνομά του).
Σταματήσαμε και το κοιτάζαμε σαν χαζοί… Ο Σημ/ρος μίλησε πρώτος:

-Δηλαδή τώρα έχουν πάρει όλα τα έγγραφα του πλοίου αλλά όλως τυχαίως έχουν αφήσει εδώ και τόσα χρόνια (το πλοίο απεσύρθει αν θυμάμαι καλά το 1991) τα σχέδια έτσι πεταμένα κάτω και με ανοικτό το φινιστρίνι… και δεν τα έχει πάρει ο αέρας ούτε κι έχουν βραχεί…

-Κατ’ αρχάς το πρώτο που παίρνουν είναι τα σχέδια αφού πάνε κι αυτά μαζί με τον φάκελλο του πλοίου στην ΥΙΝ (Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού), είπα εγώ…, Αποκλείεται…

Ασυναίσθητα έσκυψα και τα μάζεψα από κάτω… Όλως τυχαίως το σχέδιο αποτελούσε τον καλύτερο οδηγό που θα μπορούσαμε να έχουμε στα χέρια μας προκειμένου να πλοηγηθούμε στους χώρους του πλοίου.
Το σχέδιο ήταν όλο στα Αγγλικά αφού ήταν το επίσημο σχέδιο του Ναυπηγείου.

Ανοίγοντας και αρχίζοντας να το μελετάμε, καταλάβαμε πως όντως ο χώρος που ήμασταν ήταν το γραφείο μηχανής. Τα γραφεία που είχαμε περάσει ήταν της Επιμελητείας, το Γραφείο Κυβερνήτου (ΓΚ) κλπ.

- Για δείτε αυτό, λέω στους άλλους δυο…

Έδειξα στο σχέδιο επάνω δύο χώρους αριστερά και δεξιά στο πλοίο με τον χαρακτηρισμό “G1 Room” και “G2 Room”.

-Τί να είναι αυτά; ρώτησε φανερά απορημένος ο Κελευστής.

-Πάμε να δούμε στα δωμάτια είπα και ξεκίνησα προς το πρώτο δωμάτιο που ήταν στην πλευρά του πλοίου που ήμασταν εκείνη την στιγμή.

-Δείτε και το άλλο πετάχτηκε ο Σημ/ρος. τα σχέδια δεν είναι τα αρχικά βλέπεις το “Rev. 1″ επάνω;

Είχε δίκιο τα σχέδια που κρατάγαμε ήταν μεν του ναυπηγείου αλλά όχι τα πρωταρχικά προφανώς κάτι πρέπει να έγινε ‘Revised’ (εξ ου και το Rev).

Federal Shipbuilding, Port Newark , έτσι έλεγαν τα σχέδια και όντως αυτό ήταν και το ναυπηγείο που είχε χτίσει το πλοίο το 1943.

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα την συνεχίσω στο επόμενο μήνυμα μου. Σας ευχαριστώ που έιχατε την υπομονή να το διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 05, 2004 3:26 pm  Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

(Συνέχεια από την προηγούμενη φορά 31/03/04)
Προβληματισμένος για το Revision των σχεδίων καθώς και το τι σκοπούς θα μπορούσε να εξυπηρετούσε (δεδομένου ότι ένα Α/Τ σαν αυτό χτισμένο μέσα στην μέση του πολέμου είναι λίγο δύσκολο να ξαναπάει στο ναυπηγείο για να κάνει μετατροπές κλπ καθώς η παρουσία του απαιτείται στο θαλάσσιο θέατρο των επιχειρήσεων…) αποφάσισα να προτρέψω και τους υπόλοιπους να επισκεφθούμε αρχικώς τους χώρους αυτούς πριν ανεβούμε στην γέφυρα.

-Παιδιά ας πάμε πρώτα στο G2 που είναι από αυτήν την μεριά στο βάθος του αλουέ να δούμε τι είναι εκεί.

Όλοι συμφώνησαν και σε λίγο ήμασταν έξω από μία μεγάλη στεγανή πόρτα (τις γνωστές καραβίσιες πόρτες με τους κοχλίες που ασφαλίζουν στεγανώς) και χαζεύαμε μια μισοκατεστραμμένη ταμπέλα που έγραφε “ΑΙΘΟΥΣΑ Η/Λ-Η/Τ”.

Ο Σημ/ρος μίλησε πρώτος:
-Τι σόι Η/Λ-Η/Τ (Ηλεκτρολογικό/Ηλεκτροτεχνικό) αίθουσα είναι αυτή πάλι;
Αφού το πλοίο δεν έχει (είχε) τίποτε συσκευές μαγνητικής ναρκαλιείας ή τίποτε υποκλοπείς επικοινωνιών πως στην ευχή εξηγείται η αίθουσα αυτή;
-Αυτο θα το δούμε εάν ανοίξουμε την πόρτα είπε ο Κελευστής και προσπάθησε να στρέψει τον κοχλία.

Κοιτάζοντας τους ασφαλιστικούς μοχλούς της πόρτας αλλά και τον κοχλία ασφαλίσεως εύκολα διεπίστωσα πως είχαν να ανοιχτούν πάρα πολλά χρόνια αφού τόσο η σκουριά όσο και βρώμα/σκόνη κλπ είχαν κάνει ένα παχύ ομοιόμορφο στρώμα επάνω τους.

-Παιδιά αυτό έχει να ανοιχτεί από τον παροπλισμό του… είπα εγώ, ας πάμε στο άλλο να δούμε

Χωρίς δεύτερη σκέψη διασχίσαμε το πλοίο κατά το εγκάρσιο και φτάσαμε στην διαμετρικά αντίθετή του πλευρά όπου βάσει του σχεδίου εκεί υπήρχε το G1 ROOM.

Ίδια εικόνα κι εκεί… Με την διαφορά ότι απ’ έξω η πινακίδα έγραφε ‘ΑΙΘΟΥΣΑ Η/Ν” (Η/Ν=Ηλεκτρονικά)

Ο Σημ/ρος δοκίμασε ξανά να ανοίξει την πόρτα αλλά και πάλι τα σημάδια αχρηστίας ήταν εμφανέστατα και ως ήταν φυσικό η πόρτα δεν κινήθηκε ούτε χιλιοστό.

Μία ανεπαίσθητη λεπτομέρεια έπιασε το μάτι μου στην άκρη της πόρτας και χαρούμενος παρατήρησα ότι ένα μπουλόνι από την άκρη της είχε φύγει και μία μικρή αλλά αρκετή για να βάλεις το μάτι σου τρύπα έχασκε ανοιχτή

-Για δείτε ‘δω, έκανα χαρούμενος και κόλλησα το μάτι μου επάνω.

Το λιγοστό φως που έμπαινε από το σκονισμένο και μισόκλειστο με το καπάκι του φινιστρίνι έδινε μία απόκοσμη εικόνα στο όλο σκηνικό.

Το δωμάτιο ήταν όλο καλυμένο με μία βάση κάτω στο πάτωμα στην οποία υπήρχαν υποδοχείς.
Φανταστείτε το πάτωμα ενός δωματίου με ράγες κάτω στις οποίες κάτι μπαίνει επάνω, με την διαφορά ότι οι ράγες είχαν κάποια απόσταση μεταξύ τους ώστε να μπορεί κάποιος να περπατά ανάμεσά τους.
Ο μεγάλος λεκές στον τοίχο ακριβώς απέναντι από εκεί που έβλεπα πρόδιδε την ύπαρξη κάποιας κονσόλας ή κάτι ανάλογο το οποίο όμως και είχε αφαιρεθεί από καιρό αφού το μόνο που ήταν ορατό ήταν το χρώμα που άλλαζε στο σημείο εκείνο που ήταν άβαφο.

Ένας ένας έκυψαν όλοι και παρατήρησαν το δωμάτιο όσο τους επέτρεπε η κατάσταση.
Έσκυψα και ψιθύρησα στον Σημ/ρο.
-Το G ξέρεις τι σημαίνει;
-Δεν έχω ιδέα, μου απαντά.
-Generator του λέω… αυτό που είδαμε εμένα μου θυμίζει διάταξη παραγωγής μαγνητικού πεδίου, υψηλής τάσης, δεν ξέρω… τα έχω κι εγώ χαμένα…

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα την συνεχίσω στο επόμενο μήνυμα μου. Σας ευχαριστώ που έιχατε την υπομονή να το διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε:  Πεμ Απρ 15, 2004 11:29 am Θέμα δημοσίευσης:

Αγαπητοί φίλοι αφού σας ευχηθώ ό,τι καλύτερο για τις γιορτές που μόλις πέρασαν και σας ζητήσω συγνώμη για την μακρά απουσία μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων επιστρέφω με μία μικρή συνέχεια.

-Καλά πως σου ήλθε αυτή η ιδέα, με ρώτησε ο Σημ/ρος

-Θεωρώ ότι ο χώρος είναι ιδανικός χωροταξικά για εγκατάσταση γεννητριών και λοιπού εξοπλισμού, δεδομένης της ισομετρικότητος που παρουσιάζει τόσο κατά το διάμηκες όσο και κατά το εγκάρσιο, αλλά και από τα αρχικά G. Που αλλού χρησιμοποιούνται τέτοια αρχικά αν όχι για να υποδηλώσουν ‘Generator’, απήντησα εγώ.

Κανείς δεν απήντησε τίποτε στην ερώτησή μου και όλοι απομείναμε κοιτάζοντας μέσα από την τρύπα την κλειστή αίθουσα.

-Να πάω απ’ έξω και να δώσω μία να ανοίξω ή να σπάσω το φινιστρίνι να μπούμε μέσα από εκεί;, ρώτησε ο Κελευστής.

-Ούτε να το συζητάς, πρώτον θα κάνεις θόρυβο και δεύτερον δεν ήλθαμε εδώ για να σπάσουμε τίποτε… απήντησα.

Παρακίνησα τους υπολοίπους να προχωρήσουμε στην έρευνά μας, γιατί ο χρόνος πέρναγε και δεν είχαμε και όλη την ημέρα μπροστά μας…

Προχωρώντας βάσει του σχεδίου που κρατάγαμε στα χέρια μας ανεβήκαμε μία μισοκατεστραμμένη εσωτερική σκάλα και βρεθήκαμε ένα deck πιο πάνω. Βρισκόμασταν έξω από το καρρέ αξιωματικών.
Η χαρακτηριστική πινακίδα φαινόταν ακόμη “ΜΕΣΟΔΟΜΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ” και από κάτω της “OFFICERS MESS ROOM” σε αρκέτά πιο σβησμένη μορφή.
Έκανα να ανοίξω την πόρτα αλλά εις μάτην… Δεν άνοιγε με τίποτε.

-Καλά είναι δυνατόν να έχουν κλειδωμένο το καρρέ σε παροπλισμένο πλοίο;;;, αναρωτήθηκε δυνατά ο Σημ/ρος
-Αυτό είναι τελείως ηλίθιο, συμπλήρωσα εγώ, δεν υπάρχει λόγος να είναι κλειδωμένο τίποτε σε ένα παροπλισμένο πλοίο.
Το μάτι μου έπιασε με την άκρη του τον Κώστα (τον Κελευστή) να σκουπίζει ασυναίσθητα με το πόδι του το πάτωμα και να βάζει τα σκουπίδια που ήταν κάτω σε μια άκρη.
-Τι κάνεις εκεί ρε;, τον ρωτάει ο Σημ/ρος
-Τίποτα… έτσι ασυναίσθητα το σκούπισα, δεν μπορούσα να το βλέπω βρώμικο… απήντησε κάπως χαμένος ο Κώστας, Καλά αυτή η πόρτα δεν λέει να ανοίξει με τίποτε;;; και λέγοντας αυτά απλώνει το χέρι του και τραβάει με δύναμη την πόρτα…
Το περίεργο είναι πως η πόρτα άνοιξε χωρίς κανένα πρόβλημα με αποτέλεσμα ο Κώστας να χάσει την ισορροπία του και να πέσει κάτω,.
-Ρε θηρίο την ξεκόλλησες;;;, ρώτησα εγώ.
-Ξέρω ‘γω; απαντάει σαν χαμένος εγώ απλώς ένα γερό τράβηγμα έκανα… πάντως άνοιξε…
-Πάμε μέσα λέει ο Σημ/ρος και με μια δρασκελιά μπαίνει στο καρρέ.

Εδώ θα πρέπει να εξηγήσω ένα πράγμα για να γίνει πιο κατανοητή η διήγηση. Ακριβώς επειδή τα καρρέ (μεσοδόμοι) των πλοίων είναι και χώροι εστίασης (φαγητού), επικοινωνούν άμεσα με την κουζίνα του πλοίου, είτε με παραθυράκι μέσα από το οποίο περνάνε τα πιάτα με το φαγητό, είτε και με πόρτα καμμιά φορά που ενώνει τους δύο χώρους.

-Για ακούτε αυτό, κάνει ο Σημ/ρος ελαφρώς αναστατωμένος…
Ένας ξεκάθαρος ήχος από νερό που έρρεε ακούστηκε από το βάθος της αίθουσας του καρρέ, εκεί που επικοινωνούσε με την ρεσπέντζα (μαγειρεία, κουζίνα).
-Τί είναι αυτό;, ρώτησε απορημένος ο Κώστας.
-Διαρροή;;;, καλά από που;;;, έκανε ο Σημ/ρος
-Απίθανο οι δεξαμενές του πρέπει να είναι ολόστεγνες εδώ και χρόνια, συνέχισα και ταυτόχρονα κινήθηκα προς την ρεσπέντζα ακολουθούμενος από τους άλλους
Το σοκ ήταν αρκετά ισχυρό αφού η βρύση της ρεσπέντζας φαινόταν σαν να είχε μόλις κλείσει και στο βάθος του νεροχύτη υπήρχαν ίχνη νερού (καθαρού) μαζί με ένα μάτσο σκουπίδια και σκόνες,,,
Κοιταχτήκαμε σαν χαζοί…
-Δεν μπορεί κάπου έχει τρύπα έχει μαζέψει βρόχινο νερό και πέρασε μέσα από εδώ, είπε μην το πολυπιστεύοντας και ο ίδιος ο Σημ/ρος.
-Αποκλείεται, απήντησα, 1ον κάνει ζέστη και αποκλείεται να κρατήσει το βρόχινο νερό, 2ον έχει να βρέξει πάνω από 2 μήνες και τρίτον ακόμη κι έτσι να είναι πως στο διάολο πέρασε το νερό της βροχής μέσα από το δίκτυο της δεξαμενής γλυκού νερού… κάτι άλλο συμβαίνει…
-Τί; ρώτησαν και οι δύο μαζί;;;
-…
Γυρνώντας την πλάτη στην ρεσπέντζα κινήθηκα προς το καρρέ.
Έμεινα να το χαζέυω καθώς ήταν χαρακτηριστικά μεγάλο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση όμως ήταν τα έπιπλα που υπήρχαν μέσα (καναπέδες και τραπέζια βιδωμένα όμως στους μπουλμέδες και στο πάτωμα λόγω θάλασσας) τα οποία δεν τα είχαν ξηλώσει όπως θα γινόταν αυτομάτως σε άλλα πλοία (δεδομένου ότι για τα δεδομένα του ναυτικού ήταν πολύ υψηλής ποιότητος), πράγμα που μου έφερε στο μυαλό τα λεγόμενα του Β’ Μηχ. στο πλοίο μας λίγο πριν φύγουμε για το ΛΕΩΝ.

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα συνεχίσω την επόμενη φορά (αυτήν την φορά θα είναι σύντομη η επιστροφή μου). Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 03, 2004 3:19 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΝ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Συνέχεια από την προηγούμενη διήγησή μου:

Φανερά εντυπωσιασμένος από την χλιδή-για παροπλισμένο πλοίο-που επικρατούσε, αποφάσισα να προχωρήσουμε προς τα ενδότερα και τα υψηλότερα καταστρώματα με απώτερο σκοπό μας την είσοδο σε καίριες περιοχές όπως η γέφυρα, το ΚΜ (Κέντρο Πληροφοριών Μάχης) και το ΚΡΥΠΤΟ (Δωμάτιο με απόρρητες εκδόσεις/σήματα κλπ).

Έβαλα μια φωνή στους πίσω να με ακολουθήσουν και όλοι μαζί ανεβήκαμε στο επόμενο deck.
Ο Σημ/ρος μίλησε πρώτος:
-Ρε παιδιά το νερό αυτό δεν ήταν θάλασσα, γλυκό νερό ήτανε… που στο καλό βρέθηκε εδώ;
-Δεν ξέρω Κε Σημ/ρε απήντησε ο Κώστας, πάντως τα δίκτυα όφειλαν να είναι βουλωμένα εδώ και πολλά χρόνια… Τώρα το πως έσταξε γλυκό νερό … καλή ερώτηση…

-Κοιτάξτε ποιότητα όμως ε;, έκανε ο Σημ/ρος αναφερόμενος στην ποιότητα του χρώματος του μπουλμέ, σήμερα δεν φτιάχνουν τέτοια ναυτικά χρώματα…

Και με τα λόγια αυτά προχώρησε πιο μπροστά απ’ όλους και έστριψε στην επόμενη γωνία η οποία και οδηγούσε στην σκάλα για πιο πάνω.

-Σσσσσ! Έκανε ξαφνικά ο Σημ/ρος…
-Τι έιναι ρε; , έκανα εγώ τρομαγμένος φτάνοντας ξωπίσω του..
-Ακούτε, ακούτε… απήντησε δείχνοντας προς τα πάνω.

Ήταν γεγονός, από πάνω ακουγόντουσαν βήματα ή κάτι που έμοιαζε με βήματα εν πάσει περιπτώσει…

-Σκάστε, έκανα εγώ…
Ο Κώστας είχε λουφάξει και ούτε που ανέπνεε…

-Το είπα εγώ…θα ναι τίποτα ναυτονόμοι μας κάρφωσε ο Ανθύπας στην πύλη… ψιθύρισε.
-Αν ήταν ναυτονόμοι ρε συ δεν είχαν ανάγκη να μπουν μέσα. Μας περίμεναν απ ‘έξω και μας μάζευαν την ώρα που βγαίναμε…λέω εγώ
-Εγώ λέω ότι είναι τίποτε συνάδελφοι που ήλθαν για κανιβαλλισμό του σκάφους το πιο πιθανό από τα Ταχέα που ελλιμενίζονται εδώ δίπλα, είπαι ο Σημ/ρος.
-Αυτό είναι και το πιθανότερο, απήντησα λοιπόν κόφτε τις αηδίες και αν δούμε κανέναν άλλο το παίζουμε άνετοι και δεν τρέχει τίποτε… Προχωρούμε…

Με τα λόγια αυτά κίνησα προς τα εμπρός και ξεκίνησα να ανεβαίνω την σκάλα.

Ή σκάλα έτριξε χαρακτηριστικά από το βάρος μας. Βρεθήκαμε ένα κατάστρωμα πιο πάνω στα διαμερίσματα των Αξ/κων. Οι ταμπέλες από τις πόρτες είχαν χαθεί από καιρό και μόνο ένας σκούρος τόνος επάνω στο χρώμα έδειχνε ότι κάποτε υπήρχαν εκεί.

-Εδώ πρέπει να ήταν το δωμάτιο του Κυβερνήτη, έκανα εγώ κρίνοντας από τον όγκο του όπως φαινόταν από την μισάνοιχτη πόρτα.
Την άνοιξα λίγο παραπάνω και άρχισα να παρατηρώ τον χώρο. Το σαλονάκι του Κυβερνήτη στεκόταν ακόμη εκεί άθικτο σχεδόν από τον χρόνο. Εντυπωσιασμένος για άλλη μια φορά, προχώρησα πιο μέσα και άρχισα να χαζεύω το κρεβάτι του το γραφείο του και όλη την καμπίνα εν γένει. Το γραφείο είχε συρτάρια τα οποία και άνοιξα. Μέσα ήταν στιβαγμένα παλαιά “σηματόχαρτα” (έγγραφα του ΠΝ επάνω στα οποία ο Αξ/κος γράφει ένα σήμα, δηλαδή ένα μήνυμα, και στην συνέχεια το δίδει στους Σηματωρούς και Τηλεγραφητές προκειμένου να εκεπμφθεί προς τους αποδέκτες) λευκά ως επί το πλείστον. Τα άφησα στην άκρη και έψαξα πιο μέσα.
Το χέρι μου άγγιξε κάτι χάρτινο και μην μπορώντας να συγκρατήσω την περιέργειά μου άρχισα να το τραβάω προς τα έξω.

Αυτό που κρατούσα ήταν ένας κλασσικός κίτρινος φάκελος παραπεταμένος προφανώς πίσω από τα συρτάρια του γραφείου του Κυβερνήτου. Άπ’ έξω δεν έγραφε τίποτε και καθώς ήταν ανοικτός κοίταξα μέσα και είδα μια σειρά από δακτυλογραφημένα σήματα σχετικά με τις επιχειρήσεις του πλοίου κατά τα έτη 90-91.
Το κοινό σημείο ήταν ότι όλα τα σήματα ήταν διαβαθμισμένα από ΑΠΟΡΡΗΤΑ και άνω. Παρατηρώντας τα προσεκτικότερα διεπίστωσα ότι τα σήματα αυτά ήταν αντίγραφα στην ουσία όλων των διαβαθμισμένων σημάτων που είχε στείλει το πλοίο κατά την τελευταία του θητεία.
Ο Κυβερνήτης προφανώς θέλοντας να είναι πλήρως καλυμένος απέναντι στις όποιες περίεργες δημοσιοϋπαλληλικές εκπλήξεις, τηρούσε – παρατύπως βέβαια – και προσωπικό αρχείο με τα διαβαθμισμένα σήματά του έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει ποτέ να κατηγορηθεί από κάποιον καρεκλοκένταυρο ότι “δεν είχε ενημερώσει την υπηρεσία”.

Εδώ που τα λέμε προσωπικά αισθάνθηκα δέος κρατώντας στα χέρια μου σήματα 10 ετών παλαιά ίσως γιατί τυγχάνει να έχω μία ευαισθησία με τα ιστορικά γεγονότα εν γένει ακόμη κι αν αυτά αναφέρονται στην σύγχρονη εποχή.

Και τι δεν πέρασε από μπροστά μου. Ξιφίες (περιπολίες στο Ανατολικό Αιγαίο), επιχειρήσεις παρακολούθησης, νηοψίες, εμπλοκές πράγματα που ίσως να ακούγονται πεζά και πολεμοχαρή αλλά πιστέψτε με κάποιος που δεν τα έχει ζήσει δεν μπορεί να καταλάβει πόσο όμορφα και ευγενικά αισθάνεσαι όταν νοιώθεις ότι συνεισφέρεις και εσύ έστω και στο ελάχιστο στο να κυματίζει υπερήφανη η Γαλανόλευκη… αλλά αυτό μάλλον ανάγεται σε άλλο topic οπότε και συνεχίζω.

Μέσα από αυτόν τον συρφετό σημάτων άξαφνα το μάτι μου έπεσε και επάνω σε ένα το όποίο ήταν το μοναδικό που δεν ήταν απόρρητο, αλλά εμπιστευτικό.

ΘΕΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ
ΕΙΣ (ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ) ΤΗΝ (ΑΝΑΦΟΡΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ)

Εδώ χρειάζεται μία μικρή παράθεση κάποιων εξηγήσεων προκειμένου να καταλάβετε καλύτερα τι συμβαίνει:

Κάθε πλοίο σε κάποια δεδομένη στιγμή, συνήθως μετά από επισκευή, προβαίνει στην λεγόμενη Διαδικασία Μέτρησης Μαγνητικής Υπογραφής.
Το κάθε πλοίο ως μεταλλικό αντικείμενο ή ως φορέας μεταλλικών αντικειμένων, δημιουργεί κι ένα μαγνητικό πεδίο γύρω του. Το πεδίο αυτό όμως είναι ακριβώς ο στόχος των Θαλασσίων Ναρκών Μαγνητικού Τύπου οι οποίες και με το που θα το εντοπίσουν σε κάποιο βαθμό κι επάνω εκρύγνηνται με αποτέλεσμα την βύθιση ή ζημία του πλοίου. Ο βαθμός λοιπόν εκπομπής του μαγνητικού αυτού πεδίου ονομάζεται “Μαγνητική Υπογραφή” του πλοίου και είναι μέγεθος μετρήσιμο με τα σχετικά όργανα.
Το θέμα μπλέκει όμως φίλοι μου γιατί την μαγνητική υπογραφή δεν μπορούμε να την μετρήσουμε όπου να ‘ναι, αφού μπλέκει με το μαγνητικό πεδίο της γής και η μέτρησή μας πάει περίπατο.
Υπάρχουν κάποιοι (λίγοι τόποι) επάνω στην υδρόγειό μας όπου το εκεί γήινο μαγνητικό πεδίο είναι ουδέτερο (αυτό πρέπει να το κάνουμε θέμα σε άλλο topic καθώς εκεί παρατηρούνται ΠΟΛΛΑ…). Η πατρίδα μας έχει δύο τουλάχιστον τέτοιους τόπου σε θάλάσσιο χώρο. Το ΠΝ χρησιμοποιεί το θαλάσσιο χώρο ΒΔ της Κρήτης όπου και η πλειονότητα του Στόλου πλέει κατά ΄κει προκειμένου να γίνει η μέτρηση από τα αντίστοιχα συνεργεία του ΝΚ και εκδοθεί το σχετικό πιστοποιητικό ότι το πλοίο είναι μέσα στα αποδεκτά πλαίσια.

Το σήμα λοιπόν που κράταγα στα χέρια μου έγραφε:

ΑΠΟ: Α/Τ ΛΕΩΝ
ΠΡΟΣ: ΔΑ/ΔΜΑ1/ΔΜΑ2
ΚΟΙΝ: ΓΕΝ Α1/ΝΣ
ΘΕΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ
ΕΙΣ (ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΣΤΙΓΜΑ) ΤΗ (ΑΝΑΦΟΡΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ)
ΣΧΕΤ: (ΑΝΕΦΕΡΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΤΑΖΑΝ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΡΗΣΗ)

ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ:
ΠΛΟΥΣ ΑΠΟ ΝΚ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΠΕΡΙΟΧΗ “….” ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΕΙΣ ΣΤΙΓΜΑ ‘…’ ΤΗ ‘…’ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΩΡΑΣ ‘…’ ΠΑΡΕΤΗΡΗΘΗΣΑΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΩΣΕΩΣ, Ρ/Ε, Η/Ν, Α/Υ ΚΑΙ Σ/Ν ΕΤΕΘΗΣΑΝ ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ Ε/Β ΚΑΙ Α’ ΜΗΧ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΕΤΕΛΕΣΦΟΡΗΣΑΝ ΜΕΤΑ ΠΑΡΟΔΟΝ 2ΩΡΟΥ. ΑΙΤΙΕΣ ΒΛΑΒΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ Ε� ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΚΑΦΟΥΣ ΣΕ � ΛΗΡΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Υ� ΗΡΞΕ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΞ/ΚΟΥ ΝΚ ΚΑΙ Υ� ΑΡΧΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΚΑΘΑΡΩΣ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΚΤΗ ΗΤΟ ΟΡΑΤΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ 10 ΝΜ. ΣΥΣΤΗΜΑ Ρ/Ε ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΝ ΙΧΝΟΣ ΞΗΡΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΗΝ ΣΥΣΚΕΥΗΣ. ΕΛΕΓΧΟΣ ΒΛΑΒΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΗΣ. ΕΙΣ ΚΛΙΜΑΚΑ ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ 25 ΝΜ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΞΑΝΑ. ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΥΡΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΠΥΞΙΔΟΣ ΑΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣΦΑΛΗ ΔΙΟΠΤΕΥΣΗ. ΣΥΣΤΗΜΑ GPS ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΟ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟ.
ΠΕΡΙ ΩΡΑΣ “…” ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΡΟΔΟΥ 3 (ΤΡΙΩΝ) ΩΡΩΝ ΔΙΕΤΑΞΑ ΠΛΟΥ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΕΙΣ ΠΕΡΙΟΧΗΝ “…” ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΩ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΣΩ ΔΙΑΥΛΩΝ R/F ΚΑΙ VHF ΜΕ ΝΚ ΚΑΙ SOUDA CONTROL.
ΜΗ ΔΥΝΑΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΜΑΣ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑ ΩΡΟΛΟΓΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΜΕ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΟΥΜΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΠΛΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟ ΝΟΤΟΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΛΕΥΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΩΡΟΛΟΓΙΑ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΑΙ ΚΠΜ ΗΤΟ ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΗΛΙΟΥ ΕΓΕΝΕΤΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΒΟΡΡΑ. ΒΑΣΕΙ ΕΝΔΕΙΞΕΩΝ ΩΡΟΛΟΓΙΩΝ ΧΕΙΡΟΣ ΠΕΡΙ ΩΡΑΣ ‘…’ ΕΓΕΝΕΤΟ ΝΕΑ ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΥΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΥΡΙΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ. ΠΕΡΙ ΩΡΑΣ ‘…’ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΠΑΝΗΛΘΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΙΓΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΘΕΙΣΕΣ ΔΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ GPS. ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ‘…’ ΕΥΡΕΘΗ ΠΕΡΙ ΤΑ 12 ΝΜ ΝΟΤΙΩΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑΣ. ΔΙΕΤΑΧΘΗ ΠΛΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΕΙΣ ΝΚ. ΑΝΑΜΕΝΩ ΔΙΑΤΑΓΕΣ.

ΑΝΤ/ΧΟΣ “…”
ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ

Είχα ανατριχιάσει για να μην πω φοβηθεί. Το πλοίο πήγε να μετρήσει την Μαγνητική του υπογραφή στην δεδομένη τοποθεσία όπου τόσα και τόσα πλοία του στόλου πάνε και έπαθε ότι έπαθε…Αυτό όμως που με έκανε να φοβηθώ στην κυριολεξία ήταν ότι ήξερα που είναι ο κάβος της Παλιόχωρας, και όσο κι αν ακούγεται παράλογο, το ακρωτήριο αυτό είναι στην Νότια Κρήτη, στο Λιβυκό πέλαγος.

Πολύ απλά δεν είναι δυνατό το πλοίο να είναι ΒΑ από τα Χανιά και να βρεθεί στον αντίποδα ουσιαστικά των Χανίων, παραπλέοντας δηλαδή όλη την Δυτική πλευρά της Νήσου έτσι χωρίς να πάρει κανείς είδηση τίποτα…

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα συνεχίσω την επόμενη φορά. Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε έως εδώ.

Δημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 14, 2004 11:44 pm Θέμα δημοσίευσης: ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ

Αγαπητοί φίλοι, εδώ είμαστε πάλι έπειτα από μακρόχρονη απουσία. Θα αναφερθώ όμως σε αυτό πιό κάτω. Κατ’ αρχάς να ξεκινήσω με μία διόρθωση στο προηγούμενό αφηγηματικό μου post, στις τελευταίες γραμμές το ΒΑ είναι ΒΔ.

Κατά δεύτερον θα ήθελα να πω πως οι καθυστερήσεις δεν οφείλονται μόνον σε αυξημένο φόρτο υποχρεώσεων και ταξιδίων αλλά και στο ότι χρειάστηκε να μελετήσω και να αναδιοργανωθώ αρκετά σε θέματα ασφαλείας υπολογιστών καθώς τα posts μου είναι φανερό ότι κάποιους ενοχλούν. Σε όλους αυτούς που διαβάζουν την εξιστόρηση των γεγονότων και “στενοχωριούνται” θα ήθελα να τους πως … λυπάμαι…

—
Έχοντας μείνει με το σήμα στο χέρι αποσβολωμένος είδα τον Σημ/ρο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
-Εσένα ζητούσα, που χάθηκες; μου κάνει
-Βρήκα κάτι σήματα και χάζευα, απαντώ, να δες… και του προτείνω το σήμα.
Με μια γρήγορη ματιά το διαβάζει και απαντά:
-Ώστε αλήθεια είναι… κοίτα να δείς που την είχα ακούσει την ιστορία ότι χάθηκε δηλ το Λιοντάρι για κάποιες ώρες και το ψάχνανε αλλά όλοι νομίζαμε τότε ότι είναι κλασσικά ναυτικά παραμύθια…
-Σοβαρά; Εγώ ούτε που το είχα ακούσει ποτέ… μόνο τις διηγήσεις του Γιάννη άκουγα αλλά ξέρεις… δεν μιλάει και πολύ… Τέλος πάντων πάμε.

Φύγαμε από το δωμάτιο του Κυβερνήτη και προχωρήσαμε στον αλλουέ. Τα διπλανά δωμάτια ήταν στην ίδια περίπου κατάσταση.
-Μην πεις τίποτε σε κανέναν για το σήμα, είπα στον Σημ/ρο.
-Δεν λέω, μου αποκρίθηκε, το ξέρω ότι μπορεί να μπλέξουμε… αν και εδώ που τα λέμε έχουμε ήδη μπλέξει αλλά τέλος πάντων, έκανε φιλοσοφημένα.

Ο Κώστας στεκόταν ακόμη έξω από τα δωμάτια των Αξ/κων και φαινόταν αρκετά ανήσυχος

-Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, έκανε με φωνή που έδειχνε φοβισμένη, αλλά εγώ ακούω βήματα και τα ακούω συνέχεια… εδώ μέσα έχουν μπεί κι άλλοι…

-Ρε συ, αποκρίθηκε ο Σημ/ρος, που τα άκουσες; Εμείς δεν ακούσαμε τίποτα πως είναι δυνατόν αυτό;
-Δεν ξέρω, έκανε, μπορείτε να μου πείτε που θα πάμε τώρα;
-Ανεβαίνουμε αργά αλλά προσεκτικά όλα τα decks μέχρι την γέφυρα, θέλω να δούμε όλο το πλοίο από επάνω, είπα, και μην περιμένοντας απάντηση άρχισα να προχωρώ προς την επόμενη σκάλα.

Ανεβαίνοντας σταματήσαμε έξω από ένα μεγάλο δωμάτιο με την υδατοστεγανή του πόρτα ορθάνοιχτη. Το ταμπελάκι απ’ έξω έδινε την ταυτότητά του: Κ.Π .Μ. ή αλλοιώς Κέντρο Πληροφοριών Μάχης το νευρικό σύστημα ενός πολεμικού πλοίου καθώς είναι το σημείο όπου φέρει τα ραντάρ μάχης, τα ηχοβολιστικά τις συσκευές Α/Υ (Ανθυποβρυχιακές) καθώς επίσης και όλους τους χάρτες ναρκοπεδίων, επιχειρήσεων κλπ.

- Είμαστε ακριβώς ένα κατάστρωμα κάτω από την γέφυρα κύριοι, έκανα εγώ, πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο ΚΠΜ και ανεβαίνουμε έπειτα επάνω.

Όλοι συμφώνησαν με την προτροπή μου και με ακολούθησαν μέσα στο Κέντρο.
Η εικόνα της εγκατάλειψης βασίλευε και εδώ με την διαφορά ότι κάτι το πραγματικά όχι μόνο περίεργο αλλά και ανήκουστο για τα δεδομένα του ΠΝ συνέβαινε. Τα ραντάρ (οι κονσόλες, μονάδες ελέγχου κλπ), οθόνες αλλά και οι καταγραφείς, οι πίνακες με λίγα λόγια όλος ο εξοπλισμός ενός ΚΠΜ ήταν ακόμη εκεί.

Προκειμένου να σας βάλω στο πνεύμα οφείλω να σας πω πως ο συγκεκριμένος εξοπλισμός είναι ακριβός, αμερικανικής προελεύσεως και ότι όσο παλαιός και να ήταν δε έπαυε να αποτελεί μία μόνιμη και κύρια πηγή ανταλλακτικών για τα ηλεκτρονικά συστήματα συγγενών με το ΛΕΩΝ πλοίων. Το απίθανο γεγονός για τα δεδομένα του ΠΝ ήταν ότι όλος ο εξοπλισμός αυτός ήταν ανέπαφος ενώ βάσει κανονισμών και διατάξεων που διέπουν τις διαδικασίες απόσυσρης και επισκευής σκαφών του ΠΝ όφειλε να είχε ήδη ξηλωθεί από την πρώτη ημέρα κι όλας ακινητοποίησης του πλοίου αφού τα συστήματα αυτά είναι και τα πρώτα που “καννιβαλίζονται” και μάλιστα επισήμως.

-Αυτό είναι πρωτάκουστο, έκανε ο Κώστας, έχω κληρούχα Κελευστή Η/Ν (Ηλεκτρονικό) που έχει ειδικευτεί στην λύση και επανασυναρμολόγηση ειδικά των συσκευών ΚΠΜ και δεν έχει αφήσει ρημάδι για ρημάδι σε όλο τον στόλο… τουτο εδώ πως του ξέφυγε;
-Είδες κάτι πράγματα, έκανε ο Σημ/ρος γελώντας.
-Θα τον πάρω τηλ να τον ρωτήσω, συνεχίζει έκπληκτος ο Κώστας… δεν γίνεται αυτό, μόνο και μόνο τις οθόνες να ξηλώσουν αξίζει… κάτσε να δεις τώρα.
Και με τα λόγια αυτά τραβάει από το τσεπάκι του το κινητό του και κάνει να πάρει τηλ.

-Κοίτα το ρημάδι, πάλι δεν πιάνει έκανε αγανακτισμένος, δεν είναι δυνατόν
-Βαλ’το μέσα ρε που θα πάρεις και τηλ του κάνει ο Σημ/ρος, θες κι άλλα μπλεξίματα;
Εντελώς μηχανικά τραβάω κι εγώ το κινητό μου από την τσέπη για να δω την ώρα και οι διαπιστώσεις μου ήταν κάπως περίεργες.
Κατ αρχάς δεν είχα σήμα, πράγμα ανησυχητικό γιατί εάν κάτι γινόταν στο πλοίο δεν θα μπορούσαν να με βρουν και θα μπορούσαν να γεννηθούν περίεργες υποψίες. Κατά δεύτερον η ώρα που έδειχνε το ρολόι του κινητού ήταν 1252.
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΟΝΟ 12-15 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΡΑΣΚΕΛΙΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ.
Αυτό όμως το κράτησα για τον εαυτό μου.

-Ρε ‘συ Π(τό όνομα του Σημ/ρου) έχεις σήμα; ρωτάω
Ό Σημ/ρος βγάζοντας το κινητό του αποκρίνεται απογοητευμένος πως όυτε κι αυτός είχε
-Εκτός Δικτύου, μου λέει.
-Ωραία, κάνω εγώ… , σπάσε πλάκα να μας ψάχνει κανείς από το πλοίο και να μην απαντάει κανένα από τα τρία κινητά.

Λόγω μεγάλου μεγέθους της αφηγήσεώς μου θα συνεχίσω στο επόμενο post μου. Ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να διαβάσετε έως εδώ.