Home » Uncategorized, Άρθρα Επικαιρότητας, Τελευταία Νέα - Επικαιρότητα
Τελευταία Νέα - Επικαιρότητα

Ηλιοκεντρικό Σύστημα και ζωή στο Διάστημα το 1821 + Ιππότες στον Μοριά. Νέα βιβλία των μελών μας.

Μέλη της Κοινότητας του Μεταφυσικού εξακολουθούν να τροφοδοτούν το ελληνικό αναγνωστικό κοινό με άκρως ενδιαφέρουσες μελέτες, παρά το γεγονός ότι ο κύκλος αυτής εδώ της διαδικτυακής προσπάθειας έκλεισε κατά τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας.

Στο τελευταίο τέταρτο του 2020, δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία από μέλη της ομάδας Gateway έκαναν την εμφάνισή τους.

Τον Σεπτέμβριο, ο Μηνάς Παπαγεωργίου παρουσίασε την μελέτη του “Ηλιοκεντρικό Σύστημα και ζωή στο Διάστημα το 1821“, από τη Σειρά Lux Orbis των εκδόσεων iWrite. Πρόκειται για μία πρωτότυπη και μοναδική για την ελληνική βιβλιογραφία έρευνα, που καταδεικνύει την κόντρα των Ελλήνων Διαφωτιστών και του πατριαρχείου Κων/πόλεως αναφορικά με την ορθότητα του Ηλιοκεντρικού Συστήματος, την πιθανότητα ύπαρξης ζωής σε άλλους πλανήτες και σε ένα γενικότερο πλαίσιο, σε σχέση με την εισαγωγή των Φυσικών Επιστημών στα προγράμματα διδασκαλίας των Σχολών του ελλαδικού χώρου. Όλα τα προηγούμενα σε μία περίοδο που χοντρικά κυμαίνεται από το 1740 έως το 1840.

 





 

Στο κείμενο οπισθοφύλλου διαβάζουμε: 

Γνωρίζατε ότι κατά τη διάρκεια των προεπαναστατικών χρόνων καταγράφεται στον ελλαδικό χώρο µία πρωτοφανής ιδεολογική σύγκρουση µεταξύ Διαφωτιστών και Χριστιανών λογίων αναφορικά µε την ορθότητα του Ηλιοκεντρικού Συστήµατος; Οι διενέξεις αυτές, µάλιστα, συµπεριλαµβάνουν και τις πιθανότητες για την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες της διαστηµικής µας γειτονιάς. Ποια είναι τα επιχειρήµατα της µιας και της άλλης πλευράς; Πώς υποδέχονται οι συντηρητικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι της εποχής την είσοδο των Φυσικών Επιστηµών στα νέα προγράµµατα διδασκαλίας των Σχολών; Για ποιους λόγους παραµονές της Επανάστασης το πατριαρχείο επιβάλλει στην Κωνσταντινούπολη µία Ορθόδοξη Ιερά Εξέταση; Και πώς εξελίσσεται η σχέση Εκκλησίας της Ελλάδος και επιστήµης της Αστρονοµίας, έως και την χρονιά ορόσηµο της προσσελήνωσης;

Ο δηµοσιογράφος Μηνάς Παπαγεωργίου φέρνει στο φως µία ιστορία φαινοµενικά παράδοξη, µα συνάµα εξαιρετικά γοητευτική, από τα ταραγµένα χρόνια του νεοελληνικού Διαφωτισµού. Μια ιστορία που καταδεικνύει πώς η προετοιµασία του µεγάλου Ξεσηκωµού απηχεί, πέραν των όσων ήδη γνωρίζουµε, και µια απεγνωσµένη κραυγή των Ελλήνων διανοητών για περισσότερη Παιδεία, απαλλαγµένη από περιορισµούς, δόγµατα και λογοκρισία. Σε αυτή την ιδεολογική αναµέτρηση ο εχθρός δεν είναι µόνο οι Οθωµανοί…

 

Το βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και διαφωτιστικό, καταγράφοντας µε ενάργεια τις αντιλήψεις που επικρατούσαν στο απάνθισµα της ελληνικής διανόησης του 18ου και 19ου αιώνα, πάνω σε µια ελάχιστα γνωστή ιδεολογική διαµάχη µεταξύ Διαφωτιστών και Κλήρου.

Διονύσης Σιµόπουλος,
Επίτιµος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Τον Νοέμβριο ο Μιλτιάδης Τσαπόγας παρουσίασε την μελέτη του “Ιππότες στον Μοριά” από τις εκδόσεις Δαιδάλεος. Πρόκειται για ένα βιβλίο που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την επιτόπια έρευνα με την κοπιαστική αναζήτηση ιστορικών πηγών, αναδεικνύοντας τη μεσαιωνική ιστορία της Πελοπονήσου, δίνοντας έμφαση στην περίοδο της Ιπποτοκρατίας. Στο εν λόγω συγγραφικό έργο ο αναγνώστης θα εντοπίσει νέα στοιχεία που δεν υπάρχουν σε αντίστοιχες έρευνες που έχουν παρουσιαστεί κατά το παρελθόν.

 


 

Στο κείμενο οπισθοφύλλου διαβάζουμε: 

Το παρόν βιβλίο, έργο ίσως αγαπημένο του δημιουργού του ως σήμερα (έτος 2020), δομήθηκε, όχι για μια και μοναδική κατηγορία αναγνώστη, αλλά για κάθε φιλίστορα, απλό ή καταρτισμένο, ο οποίος επιθυμεί να έλθει σε «επαφή» με ένα πλήθος μεσαιωνικών μνημείων της Πελοποννήσου, τουτέστιν του Μεσαιωνικού Μορέως. Η «επαφή» ετούτη, ωστόσο, δεν πραγματοποιείται διόλου διά της «πεπατημένης οδού» (απλή παρουσίασις των μνημείων), καθώς κάτι τέτοιο ίσως δεν θα είχε σημαντική αξία, μα, γίνεται μέσ’ από κρυφά υπάρχουσες στράτες και ολιγοφωτισμένα μονοπάτια που οδηγούν μακράν, σε ονειρευτά απερπάτητα και θεαματικά μέρη, εις τα οποία κυριαρχεί -ως ακοίμητος φανός- το γλωσσικό ιδίωμα του συγγραφέως ή, σαν να λέμε, η λογοτεχνική του πένα. Και όχι μοναχά αυτή, μα και ο φωτογραφικός του φακός, τεκμήριο απαραίτητο στην εποχή μας για κάθε (τέτοιου είδους) έρευνα.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, ο αναγνώστης θα περιηγηθεί σε κάστρα περίφημα όπως αυτά του Μυστρός και του Γερακίου, του Ακροκορίνθου και του Clermont (Χλεμουτσίου), των Πατρών, της Μεθώνης, της Κορώνης κτλ. Μα και σε άλλα πολλά με άγνωστη ιστορία, όπως το Κάστρο του Μίλα (Château Neuf) των Τευτόνων Ιπποτών, το Σαν Φλάουρο, το Cisterna Rubea (Αδέρφι «ξενιτεμένο» του ομώνυμου κάστρου των Ναϊτών Ιπποτών στους Αγίους Τόπους), το Château d’ Arlay ή Κάστρο της Άρλας (το κακώς καλούμενο έως και σήμερα Αιγυπτιόκαστρο), τα κάστρα της Παλαιομεθώνης και του Μοστιτσίου (πιθανώς συνδεδεμένα με τους Τεύτονες Ιππότες) και πολλά πολλά ακόμα μεσαιωνικά (κυρίως) καστέλια του Μορέως. Τέλος, μνεία απαραίτητη μέσω του παρόντος έργου, γίνεται και στις αμιγώς γοτθικές εκκλησιές της χερσονήσου, καθώς και σε εκείνες εις τις οποίες συνυπάρχουν τα βυζαντινά με τα γοτθικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.