Home » από Μέλος Κοινότητα του Μεταφυσικού, Εσωτερισμός & Φιλοσοφία, Μελέτες
από Μέλος Κοινότητα του Μεταφυσικού Εσωτερισμός & Φιλοσοφία Μελέτες

Αναζήτηση της Ουτοπίας ή Ουτοπία της Αναζήτησης;

grail

Την Περασμένη Κυριακή η “Καθημερινή” έγγραφε μεταξύ άλλων …
H απόκρυφη ιστορία του δυτικού κόσμου σε μορφή θρίλερ, η αναζήτηση στις σελίδες μυστικών κωδίκων, που ξετυλίγουν το κουβάρι ξεχασμένων ιστοριών που πάντα γοητεύουν, κέρδισε την προτίμηση του κοινού, εντός του οποίου προφανώς περιλαμβάνονται οι λάτρεις των αστυνομικών αλλά και των ιστορικών μυθιστορημάτων. H επιτυχία ήρθε και στην Eλλάδα, κατέκτησε -στόμα με στόμα στην αρχή- τους Eλληνες αναγνώστες, αναρριχήθηκε στις λίστες των μπεστ σέλερ και ο δρόμος άνοιξε.

Oποιο βιβλίο του Nταν Mπράουν κυκλοφόρησε μετά, π.χ. ο «Aρκτικός Kύκλος» (αλλά και όποιο είχε προηγηθεί του «Kώδικα», όπως Illuminati – Oι πεφωτισμένοι», όλα από τις εκδόσεις «Λιβάνης») παρασύρθηκαν σε ρυθμούς όχι συνήθεις για τα ελληνικά δεδομένα. Oπως, όμως, δείχνουν τα νούμερα, οι πλέον αδιάψευστοι μάρτυρες, ο Nταν Mπράουν ακούμπησε με το μαγικό του ραβδί και άλλα βιβλία, και άλλους εκδότες που σκέφτηκαν -ευφυώς- να συμμετάσχουν στον παροξυσμό «Nτα Bίντσι».

Tο βιβλίο του Σίμον Kοξ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Eσοπτρον» με τον τίτλο «Σπάζοντας τον κώδικα Nτα Bίντσι» από τις 8 Δεκεμβρίου, οπότε κυκλοφόρησε, μέχρι σήμερα έχει πουλήσει, ακριβώς, 16.201 αντίτυπα. Θέμα του, μια επεξήγηση των ονομάτων, των εννοιών και των θρύλων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Nταν Mπράουν, το οποίο επιχειρεί να λειτουργήσει ως συμπληρωματική πηγή γνώσεων και πληροφοριών.
Παράλληλα θέματα πραγματεύεται και το πλέον πρόσφατο στην εκδοτική παραγωγή, το βιβλίο του Nταν Mπερστάιν «Tα απόκρυφα του Kώδικα Nτα Bίντσι», με υπότιτλο «O μόνος πλήρης και τεκμηριωμένος οδηγός των μυστηρίων του κώδικα που έγινε επίσης μπεστ σέλερ», σε μετάφραση Iλάειρας Διονυσοπούλου και Kώστα Kαλογρούλη (εκδ. Kαστανιώτης) μέσα σε μία εβδομάδα εξάντλησε την πρώτη έκδοση των 4 χιλιάδων αντιτύπων και έκανε ανατύπωση με έξι χιλιάδες αντίτυπα.

Το ιερό δισκοπότηρο για τους αμυήτους είναι μια έννοια ασαφής συγκεχυμένη και ακατανόητη. Το Δισκοπότηρο πολλές φορές εικονίζεται σαν πέτρα, σαν ένα ανθρώπινο κεφάλι και τέλος σαν το κύπελο που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και που μέσα φυλάχτηκε το αίμα του όταν σταυρώθηκε. Μαζί με την λόγχη που ο εκατόνταρχος τρύπησε την πλευρά του Ιησού, το GRAAL μεταφέρθηκε στην Αγγλία από τον Ιωσήφ της Αριμαθαίας.
Στις ρομαντικές ιστορίες του Βασιλιά Αρθούρου το Ιερό Δισκοπότηρο συνοδευόταν από μια σειρά φύλακες, απογόνους του Ιωσήφ οι οποίοι είχαν αναλάβει την φυλαξη του σε ένα μυστηριώδες Κάστρο. Εχουν γραφτεί πάρα πολλά για το Ιερό Δισκοπότηρο και για τη σημασία του στο κύκλο των ιστοριών του Αρθούρου και των κελτικών μύθων.
Στο βιβλίο του ο Νταν Μπράουν δίνει μεγάλη έμφαση στην Ταύτιση του Ιερού Δισκοπότηρου με την Μαρία Μαγδαληνή ή οποία φέρεται και ως σύζυγος του Ιησού (παλαιά δοξασία) στην οποία δεν στέκεται ο αληθινός ερευνητής παρά μόνο στον συμβολισμό του ιερού Θυλικού που δεν μπορεί να είναι άλλη από την Σοφία. Την Σοφί Νεβώ. Στην Σόφι της οποίας το όνομα αποτελεί και ένα μέρος του ίδιου του Κώδικα. Αλλά για ποιά Σοφία ομιλούμε; πρόκειται άραγε μόνο για την σοφία-σοφρωσύνη, δηλαδή την Μήτις των Αρχαίων Ελλήνων ή η έννοια «Σοφία» εδώ εκτινάσσεται σ’ ένα κύκλο μυσταγωγικής δημιουργίας, όντας η θηλυκή θεότητα του ταξειδιού μας προς την Γνώση; Είναι, η σοφή σύζυγος του Βασιλεά Σολομώντα, αυτή που τον καθοδήγησε στην κατασκεύη του Ναού, είναι η Chokmah των Εβραίων, η Sapientia των λατίνων.., πρόκειται για την ενσάρκωση όλων των σοφρώνων πραγμάτων, πρόκειται για την Σοφία των γνωστικών.
Για τον Πλάτωνα η πραγματική προέλευση της ψυχής είναι από τα άστρα, και το αντικείμενο της ανθρώπινης εμπειρίας είναι να ανυψωθεί μέσα από τις πλανητικές σφαίρες και να επιστρέψει στους ουρανούς. Με βάση λοιπόν την γνωστική θεωρία η Σοφία είναι η είκονα της anima, της ψυχής, ως θεότητα της γονιμότητας ή ως μητέρα-τροφός ή ως παθητική δεκτικότητα του αρσενικού Λόγου. Μέσα από τα ζεύγη των αντιθέτων, Yahweh και Shekinah, Βάθος και Σιγή, Πνεύμα και Αλήθεια, Λόγος και Ζωή… αναδύεται η συμφιλίωση αυτών των αντιθέτων, από την δημιουργική ένωση της του Θεού Σοφίας και του Λόγου του Θεού, που οδηγούν στην δημιουργία όλων των εκδηλωμένων μορφών ζωής! Πρόκειται για την αρχέγονη ένωση του ενεργητικού αρσενικού με το παθητικό θηλυκό στοιχείο. Πρόκειται για το μέγα μυστήριο του Ιερού Γάμου που δημιουργεί το Θείο Ζεύγος…, κατά τον τρόπο που η θεογονία του Ησίοδου φέρνει σε συνεχή συνουσία την Γαία με τον Ουρανό και γεννούν όλα τα όντα… Στην πραγματικότητα το Σύμπαν υφίσταται προκειμένου να εκπαιδεύσει το Πνεύμα. Το Πνεύμα χρειάζεται να διέλθει μέσα από μεγάλο αριθμό ηθικών, θρησκευτικών, και υλικών ασκήσεων προκειμένου να αποκτήσει συνείδηση του εαυτού του και ο κόσμος θα υφίσταται εως όλα τα όντα να αποκτήσουν απόλυτη συναίσθηση της θεϊκότητά τους. Έτσι η του θεού Σοφία, το ιερό κύπελλο, το ₼γιο Δισκοπότηρο που τόσοι αναζήτησαν, το απόλυτο γνωστικό θηλυκό στοιχείο, γίνεται το όχημα υποδοχής του Λόγου.
Πάντως οι μύθοι αυτοί ζωντανεύουν στη συνείδηση τα ανώτερα ιδανικά των Ιπποτών, μεταμορφώνοντας τον άνθρωπο σε έναν ιππότη που ξεκινάει ο ίδιος για την αναζήτηση και ενώνει όλα τα τμήματα του εαυτού του γύρω απο την δική του στρογγυλή τράπεζα και γίνεται ένας γενναίος ιππότης, που μπαίνει στην υπηρεσία της δικής του ψυχής προς χάριν της οποίας αναλαμβάνει τις πιό επικίνδυνες περιπέτειες. Γίνεται τελικά αυτός που αναλαμβάνει την περιπέτεια της αναζήτησης του Δισκοπότηρου μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, κι’αυτή η αναζήτηση θα επισφραγίσει τον ανοδικό του δρόμο. Τότε ό ανώτερος άνθρωπος, μετατρέπεται σε τέλειο ιππότη στον ιππότη που δεν είναι άλλος από την νέα ενσάρκωση του Ιωσήφ της Αριμαθαίας.

Ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας είναι ένα σχετικά δευτερεύον πρόσωπο της Καινής Διαθήκης. Είναι ένας πλούσιος Εβραίος και μαθητής του Ιησού, κρυφά όμως για τον φόβο των Ιουδαίων (κατά Ιωάννη 19.3 και στο κενοτάφιο του τοποθετήθηκετο σώμα του Χριστού μετά την Αποκαθήλωση. Ο ρόλος του Ιωσήφ, όμως συνεχίζεται και στην Αποκάλυψη που λέει ότι οι Ιουδαίοι έγιναν έξω φρενών με την γενναιοδωρία του Ιωσήφ και τον κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, με σκοπό να τον θανατώσουν αργότερα . Πριν όμως προλάβουν ο Ιωσήφ κατάφερε με τη βοήθεια του Ιησού να εξαφανισθεί.Την ίδια μάλιστα ημέρα ο Ιησούς έδωσε στον Ιωσήφ το Δισκοπότηρο και τον πληροφόρησε ότι υπάρχουν άλλοι δύο φύλακες εκτός από τον ιδιο. Μετά την φυγή του ο Ιωσήφ μαζύ με μια ομάδα Χριστιανών ανεχώρησε για μια περιοχή της Αγγλίας με το όνομα Αβαλον όπου και συναντήθηκε με τους άλλους δύο φύλακες τον Πέτρο και τον Μπρόν.
Η ιστορία του Δισκοπότηρου αρχίζει από την Ιερουσαλήμ και τα πρώτα χέρια που κράτησαν αυτό το Σκεύος ήταν εκείνα του Γλυκύ Ναζωραίου. Μέσα από αυτό πραγματοποιείται η λυτρωτική πράξη της μυστηριακής Θείας Κοινωνίας και εκεί μέσα ενσταλάζει το αίμα που xύθηκε από τον Θεάνθρωπο πάνω στο Σταυρό της Θυσίας. Εν ολίγοις ο Αρτος και ο Οίνος της Θείας Κοινωνίας συμβολίζουν τον τη θεϊκή θυσία που λυτρώνει τον κατώτερο άνθρωπο κι’ απελευθερώνει τον αγωγό που σχηματίζει το πόδι του graal ώστε να επιτυγχάνεται η ανεμπόδιστη επικοινωνία του κατώτερου ανθρώπου με τον ανώτερο του εαυτό. Γι’αυτό ακόμα και από τη θρησκευτική άποψη το Δισκοπότηρο θεωρείται σκεύος ιδιαίτερης πνευματικης δυνάμεως.

Η δύναμη του Δισκοπότηρου είναι αβάσταχτη και καταστροφική για τα χέρια ανθρώπων που συμβολίζονται από τις προσωπικότητες του Ιούδα και Πιλάτου Μόνο ενα χέρι αγνό θα μπορούσε να το διαφυλάξει, το χέρι ενός ανθρώπου που πολωμένου στο πνευματικό πεδίο,το χέρι του Ιωσήφ που είχε συλλάβει την εσωτερική διδασκαλία του χριστιανισμού. Ηταν ο μόνος αξιος να κατεβάσει το σώμα του Ιησού από το Σταυρό και να συλλέξει το αίμα του μέσα στο Δισκοπότρο, επισφραγίζοντας έτσι τη πράξη της τελικής θυσίας. Οταν οι εκπρόσωποι της υλης που δεν ήσαν άλλοι από τους ρωμαίους στρατιώτες, συνέλαβαν τον Ιωσήφ στάθηκε αδύνατο να τον κρατήσουν φυλακισμένο, μέσα στον συμβολισμό του Ιωσήφ δεν υπάρχει τίποτε το υλικό ώστε να κρατηθεί δέσμιος, οι τέσερεις γωνιές της φυλακής τα τέσσερα στοιχεία που συνθέτουν τον υλικό άνθρωπο ανυψώνονται και ελευθερώνουν τον ανώτερο άνθρωπο τον Ιωσήφ ο οποίος ταυτίζεται πλέον με το ίδιο το Δισκοπότηρο, και είναι έτοιμος πλέον να αναλάβει την μεγάλη αποστολή τη διαφύλαξη του GRAAL. H δεύτερη αλλά ίσως σημαντικότερη αποστολή του Ιωσήφ είναι η μεταφορά του Δισκοπότηρου από την Ανατολή στη Δύση
Η πορεία του Graal είναι λίγο πολύ γνωστή και συνυφασμένη με τη πορεία των Ιπποτών του Ναού, η συνοδεία τελικά κατέληξε στο Γκλαστόνσμπερυ σε μια εκκλησία αρκετά περίεργη, υπάρχει μαλιστα η άποψη ότι η εκκλησία αυτή ήταν χτισμενη σύμφωνα με τα πρότυπα της Νέας Ιερουσαλήμ που περιγράφει ο Ιωάννης στη Αποκάλυψη. Η κάθοδος του Δισκοπότηρου στο υλικό πεδίο χωρίς την απώλεια της πνευματικής του φύσεως κατέστησε αυτό αόρατο από τα όμματα των αμυήτων.

Η χαμηλή ύλη είναι αδύνατο να δεί την πνευματική πηγή. Το Δισκοπότηρο χάθηκε, γνωρίζουμε την υπαρξή του αλλά δεν το βλέπουμε δεν γνωρίζουμε που ακριβώς είναι εδώ αρχίζει η αναζήτηση αρχίζει το ανοδικό ταξίδι ενός εκάστου εξ’ημών. Ειναι ενα εργο που στην συμβολική σημασία του εισέρχεται για πρώτη φορά ο Μέρλιν. Ο Δρυίδης που κληρονόμησε τη Βιβλο μέσα στη οποία καθορίζεται, η επιστροφή του Δισκοπότηρου, καθορίζεται ότι η ουτοπία της αναζήτησης γίνεται αναζήτηση της ουτοπίας για κείνους που κατόρθωσαν να γίνουν διαδοχοι του Ιωσήφ.
Με άλλα λόγια η αναζήτηση του Δισκοπότηρου μπορεί να ερμηνευθεί σαν την αναζήτηση του ανώτερου μας εαυτού. Πολλές φορές ο άνθρωπος δεν κατανόησε την σημασία της εποχής που ζούσε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα να τον αφήνουν πότε αδιάφορο και πότε αλώβητο.
Η κοινωνία έπαιξε πολλές φορές το ρόλο του κομπάρσου σε στιγμές μάλιστα που ήταν αναγκαία η έντονη η παρουσία της ,πάντα όμως υπήρχαν κάποιοι επαναστατες, άνθρωποι με βαθύτερες σκέψεις και ανησυχίες , κάποιοι που συνδίαζαν την γνώση ,την τόλμη και την αρετή. Κάποιοι που κατάφεραν να εναρμονίσουν την παγκόσμια συνείδηση με την ατομική τους συνείδηση. Κάποιοι που είδαν και αναγνώρισαν τα σημεία των καιρών παρατηρούντες την φυση και τα διάφoρα φαινόμενα ,αυτοί που κατάφεραν να εναρμονισθούν με τον παγκόσμιο ρυθμό αφού πρώτα εξασφάλισαν δια των φιλοσοφικών τους αναζητήσεων την μοναχική και μοναδικη κάθοδο στο βάθος της συνειδήσεως. Αυτοί οι Ιππότες της Αναζήτησης της Ουτοπίας με τη μορφή του Δισκοπότηρου.

Η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από την μετριότητα των μελών της κοινωνίας που την ακολουθεί ,εμείς ζουμε την εποχή της εξάρτησης του ανθρώπου από τις συσκευές που ο ίδιος κατασκεύασε.Στη σύγχρονη εποχή ο άνθρωπος ζητάει να μάθει περισσότερο από κάθε άλλη φορά . Η γνώση και η προσοχή του έχουν στραφεί σε διαφορους τομείς στο περιβάλλον του και είναι αλήθεια ότι έχει προχωρήσει σε σημαντικές κατακτήσεις.
Που βρίσκεται σήμερα αναζητητής σήμερα , ποιά είναι η θέση του στην σημερινή εποχή ; Που βαδίζει προς πια αναζήτηση ; Ποιό Δισκοπότηρο ; Ποιά Ουτοπία ; Μήπως βλέπει σαν ουτοπία την Αναζήτησης ;
Ο άνθρωπος ,μέσα στον αγώνα του για έρευνα ,στρέφεται όλο και περισσότερο πρός τον εαυτό του.Ζούμε σε μια εποχή που γεννάει καινούργιους τρόπους αντίληψης και κατανόησης. Η διαφορά της με τις προηγούμενες έγκειται στό ότι η εποχή μας είναι οριακή όσον αφορά μια βαθύτερη αλλαγή στην συνείδηση του ανθρώπου.
Ο παλιός κόσμος αργοσβύνει τόσο γύρω μας όσο και μέσα μας. Οι άνθρωποι αναζητούν καινούργιο καταφύγιο για τις σκέψεις τους,καινούργια οράματα ,καινούργιους στόχους πιό ζωντανά και πιό οικουμενικά ιδανικά.
Στην αναζήτηση του πλέον ο άνθρωπος βλέπει με μελαγχολία το φιλοσοφικό του παρόν και παρατηρεί ότι παρόλο που η τεχνολογική εξέλιξη τον υποστηρίζει όσο ποτέ άλλοτε, η ανθρωπότητα υποφέρει από έλειψη εσωτερικότητας.
Ετσι εκείνο που σήμερα διαδραματίζει ιδιαίτερη σημασία είναι ,ότι πια ο άνθρωπος δεν αναζητά την ανύψωση του μακρυά από την υλική ζωή και τους περιορισμούς της , αλλά αντίθετα αγωνίζεται να αναβαθμιστεί εσωτερικά χωρίς να απαρνιέται το φυσικό φορέα του. Ισως γι’αυτό το λογο ,το ανέβασμα να είναι πιό δύσκολο.Το προπερασμένο αιώνα μπήκαμε σε μια εποχή της βιομηχανικής επανάστασης , σήμερα ζούμε τα συμπτώματα της μεταβιομηχανικής εποχής κατά την οποία ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να μονάσει και να στερηθεί προκειμένου να βρεί τον εσωτερικό του εαυτό.
Από την αλλη πλευρά η απροβλημάτιστη κοινωνία, πορευεται σαν κουρασμένος ταξιδιώτης ο σύγχρονος άνθρωπος , ταλαιπωρημένος αλλά και εκπαιδευμένος από τις εμπειρίες της αναζήτησης που πλούτισαν την γνώση και την καρδιά του , ειναι έτοιμος να διαβεί ένα εσωτερικό κατώφλι , που θα κάνει την ζωή του πιό πλήρη , πιό λαμπερή πιό ολοκληρωμένη, πιό φωτεινή. Βλέπει πιά τις ακτίνες του Δισκοπότηρου
Ίσως ετσι εξηγείται και αυτή η σημερινή Νταβινσιακή φρενίτιδα.

Δημήτρης – ΟΝΑΡ