Γράψατε ένα καινούριο βιβλίο << Ο αρνητής του θανάτου >> . Επηρεαστήκατε από άλλους συγγραφείς/ερευνητές ή ήταν καθαρά αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας ;

Ήταν καθαρά αποτέλεσμα δικής μου προσωπικής αντίληψης των πραγμάτων πάνω σε ένα θέμα που με απασχολούσε από την παιδική μου ηλικία και που όλη η προσωπική μου έρευνα εδώ και δεκαετίες για την επίλυση των μυστηρίων της ζωής και του κόσμου γύρω μας με οδήγησε τελικά στη συγγραφή μεταξύ άλλων και αυτού του βιβλίου.

Η επίτευξη της αθανασίας του ανθρώπου που περιγράφεται γίνεται ουσιαστικά μέσω της απανθρωποίησης του ( uploading του εγκεφάλου ενός ατόμου σε υπολογιστή , μεταφορά σε τεχνητό σώμα ) . Τι απαντάτε σε αυτούς που ίσως σας κατηγορήσουν για αυτή την απανθρωποίηση ;

“Απανθρωποίησης του ανθρώπου”; Μου φαίνεται δεν καταλάβατε καλά, αν τυχόν διαβάσατε το βιβλίο μου. Δεν μιλώ πουθενά για καμιά απανθρωποίηση. Για υπέρβαση των ανεπίτρεπτων αδυναμιών του ανθρώπου, ναι. Για ξεπέρασμα της φθοράς και της σήψης που του επιφυλάσσει η φύση, ναι. Για τη συνέχεια και επέκταση της δημιουργικής του προόδου, ναι. Για τη μη καταστροφή των δεδομένων της εμπειρίας και της γνώσης του που με τόσο κόπο απέκτησε, ναι. Για την αιώνια υγεία και νεότητά του, ναι – αλλά ΟΧΙ για την απανθρωποίησή του! Όταν ο πίθηκος έγινε άνθρωπος, μήπως αποπιθηκοποιήθηκε και θα έπρεπε να τον κατηγορήσουν γι’ αυτό οι υπόλοιποι πίθηκοι που επέλεξαν να συνεχίσουν τη πιθηκίσια ζωή τους; Και όταν τελικά έγινε “Homo Sapiens” μήπως θα έπρεπε πάλι να κατηγορηθεί γι’ αυτό; Και όταν τώρα θέλει να ξεπεράσει τον Homo Sapiens αρνούμενος να πεθάνει, αρνούμενος τη σήψη και τη φθορά που του επιφυλάσσει η φύση, σημαίνει μήπως αυτό την απανθρωποίησή του;

“Ο άνθρωπος είναι αυτός που πρέπει να ξεπερνά συνεχώς τον εαυτό του, να διευρύνει διαρκώς τα όρια του, να πολεμά διαρκώς για το αδύνατο!”, μόνον αυτό τον ορισμό μπορώ να δεχτώ για τον άνθρωπο και κανέναν άλλον!

Όσοι τον οραματίζονται μικρό και τιποτένιο, μια άβουλη και αδύναμη κούκλα στα χέρια της φύσης ή του θεού ή οποιωνδήποτε αφεντάδων του, κάνουν μεγάλο λάθος. Και εάν, ναι, έτσι φαίνεται να είναι μερικές φορές, ο σκοπός του είναι να ξεφύγει από τα χέρια τους, από τα χέρια οποιασδήποτε φυσικής ή μεταφυσικής σκοπιμότητας που θέλει να τον χρησιμοποιήσει σα ένα απλό αναλώσιμο προϊόν, σα μια απρόσωπη μαζομηχανή. Όσοι ταυτίζουν τη δουλεία με το ανθρώπινο, την αδυναμία, τη μιζέρια και την κακομοιριά με το ανθρώπινο, τη δεισιδαιμονία και ευπιστία με το ανθρώπινο, τον παράλογη φόβο, τον παρωπιδισμό, τον αφιονισμό και την υποτέλεια με το ανθρώπινο, τότε ας παραμείνουν “άνθρωποι”-ανθρωπάκια και ας αφήσουν αυτούς που οραματίζονται την υπέρβαση του σημερινού ανθρώπου να προχωρήσουν μπροστά.

Είμαι εναντίον της ανοησίας, χαμέρπειας, δολιότητας, πονηρίας, αναρχιδισμού, ευτέλειας και άκρατου ωφελιμισμού του σύγχρονου “ανθρώπου” και αρνούμενος εδώ και χρόνια τον υποτιθέμενο “ανθρωπισμό” του έχω παραμείνει στο περιθώριο για να μην μολυνθώ απ’ αυτόν, τα “ήθη” και “έθιμά του, την “κοινή γνώμη” του και τους ποταπούς και μάταιους σκοπούς του που δεν βλέπουν ούτε και συμβουλεύονται στο ελάχιστο τους αμείλικτους διώκτες και ελεύθερους σκοπευτές του μοιραίου που καραδοκούν κάθε στιγμή δίπλα του για να τον ρίξουν στην αρρώστεια, στην ανημποριά, στην αναπηρία, στη φθορά ή ακόμα βαθιά μέσα στο χώμα.

Είστε νέοι ακόμα και οι νέοι δυστυχώς δεν βλέπουν πάντα πολύ καλά, βλέπουν μονάχα μέσα από την υποτιθέμενη εσαεί νιότη τους, δεν τους έχει κτυπήσει ακόμα η φθορά, δεν έχουν χάσει ακόμα αγαπημένα τους πρόσωπα, δεν έχουν νιώσει ακόμα την απέραντη θλίψη του παράλογου (πολύ πιο μεγάλη από την θλίψη του οποιουδήποτε χαμένου έρωτά τους) – και για τον άνθρωπο που έχει εμπειρία και γνώση δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράλογο από την αρρώστεια και τη φθορά, από το χάσιμο της νιότης, από την πάρκινσον και τραυλισμό του Κάσιους Κλέη, από μια ανήμπορη Κομανέτσι που δε θα μπορεί να πάρει σε κάποια χρόνια τα πόδια της ή από έναν παπού που εξαντλείται στα πρώτα του βήματα, όταν στα νιάτα ήταν ολυμπιονίκης μαραθανοδρόμος. Σήμερα ένας γνωστός μου, σε ένα ηλεκτρολογείο αυτοκινήτων κοντά στο σπίτι μου, μου έδειξε έναν τέτοιο παπού γείτονα που μπήκε στο κατάστημά του την ώρα που μιλούσαμε: “Τον βλέπεις αυτόν;” με ρώτησε και συνέχισε: “όταν ήταν νέος γαμούσε κι έδερνε.!”. Φωτίστηκε στη στιγμή το χαμένο στους πέντε δρόμους πρόσωπο του παπού… και προσπάθησε να ξαναπιάσει μάταια στο κορμί του για μια στιγμή το κραδασμό της χαμένης νιότης του. Ναι, γαμούσε κι έδερνε… χαμόγελο για τις παλιές δόξες και μια θλίψι και πικρία στις άκρες των χειλιών για τη σημερινή κατάντια του, για τον σημερινό “απανθρωπισμό” του, όπως το βάζετε. Εγώ θέλω να μην υπήρχε αυτός ο παπούς μπροστά μου, να παρέμενε πάντα νέος, όμορφος και υγιής, γεμάτος ζωντάνια και δύναμη ζωής, έτοιμος να στίψει την πέτρα, και μου λέτε πώς θέλω τον “απανθρωπισμό” του; Επειδή απλώς θέλω να τον κάνω ένα μικρό θεό πάνω στη γη και δεν μπορείτε να δεχθείτε τη δυνατότητα μιας γήινης θέωσης του ανθρώπου;

Δεν έχετε ζήσει ακόμα τη φθορά, δεν την έχετε δει στα αγαπημένα σας πρόσωπα, ούτε κι εσάς τους ίδιους. Πρέπει να περάσουν ακόμα κάποια χρόνια, να μεγαλώσετε, να δείτε, να νιώσετε βαθιά μέσα στο πετσί σας τη μεγάλη, απέραντη θλίψη της ανθρωπότητας μπροστά στον ύστατο παραλογισμό της αρρώστειας της φθοράς και του θανάτου. Ίσως τότε ν’ αγανακτήσετε κι εσείς σαν κι εμένα εναντίον τους, ίσως να μην τα δεχθείτε τότε σαν ένα φυσικό επακόλουθο της ζωής ή της θέλησης του “θεού”, ίσως να αντιδράσετε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας και να επικαλεστείτε τη νοημοσύνη της ανθρωπότητας και της επιστήμης για την υπέρβασή τους, για το καθαρισμό της φυλής μας από αυτά τα δαιμονικά μιάσματα με τα οποία μας έχει στιγματίσει η φύση.

Αυτό ακριβώς κάνω στο βιβλίο μου: εξετάζω απλά επιστημονικούς, ρεαλιστικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να επιτευχτεί στο προσεχές μέλλον η υπέρβαση της φθοράς και τη σήψης για τα ανθρώπινα, το ξεπέρασμα της αρρώστειας, του γήρατος και του θανάτου, των τριών αυτών μεγάλων δυναστών της ζωής μας, το ξεπέρασμά τους σε μια τελείως πραγματιστική βάση, μακριά από ευχολόγια και φρούδες ελπίδες για το επέκεινα, μακριά από τη σκοταδιστική άγνοια και τον ανόητο δογματισμό των αδαών προπαγανδιστών της μεταθανάτιας ζωής για τους εκλεκτούς και μιας ακόμα χειρότερης, με καζάνια και πίσες, για τους ανυπότακτους στα τρομοκρατικά κελεύσματα του φανατικού αδαήμονος κλήρου.

Και είναι αυτή η ευγενική σκέψη, αυτή η υψηλόφρονη επιδίωξη, αυτή η γενναιότητα και παρρησία μπροστά στο μοιραίο ένας απανθρωπισμός; Δεν το νομίζω.

Βλέπω όμως ότι εστιάζεστε περισσότερο στο “uploding” σαν την προετεινόμενη από εμένα μέθοδο “αθανασίας” του ανθρώπου. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Στο βιβλίο μου μιλάω για όλες τις επιστημονικές θεωρίες για τη γήρανση και την αρρώστεια και για το πώς θα μπορούσαν αυτές να ξεπεραστούν στο μέλλον μέσα στα πλαίσια της γνωστής βιολογίας μας, π.χ. με γενετική επέμβαση πάνω στο γονιδιακό μας υλικό, κάνοντας τους συνδυασμούς των γονιδίων μας λιγότερο φθοροποιούς για μας. Είναι μήπως αυτό ένας “απανθρωπισμός” μας; Είναι μήπως απανθρωπισμός το ακουστικό στο αυτί των κουφών ή βαρύκοων ή ένα τσιπάκι τώρα με μια μικροχειρουργική επέμβαση ώστε να μην φαίνεται τίποτα και συγχρόνως να μπορούν αυτοί να ξανακούν όπως και πρώτα; Είναι μήπως “απανθρωπισμός” όταν θα κάνουμε τους τυφλούς να βλέπουν και τους ανάπηρους να περπατούν, έστω και με βιονικά πόδια, τα οποία θα τους σηκώσουν για πρώτη φορά από τα κρεβάτια και τα καροτσακια τους και θα τους δώσουν την ικανότητα να τρέξουν στο βουνό και στη θάλασσα; Ή ακόμα, προχωρώντας πιο πέρα, είναι “απανθρωπισμός”όταν παρατείνουμε τη ζωή μας αλλάζοντας τα φθαρμένα όργανά μας με άλλα ισόμορφα και ισολειτουργικά, πλήρως συμβατά με αυτά, δημιουργημένα με κλωνοποίηση μερικών κυττάρων μας; Ή ακόμα, αν θα προτιμούσαμε να τα κάνουμε ακόμα πιο διαρκή, αντικαθιστώντας τα με άλλα ισολειτουργικά βιονικά όργανα φτιαγμένα από άλλα υλικά που δεν φέρουν πάνω τους το στίγμα του άνθρακα;

Τι ακριβώς καθορίζει τον άνθρωπο σαν “άνθρωπο”; Ο τρόπος που είναι φτιαγμένο το τεράστιο χημικό εργοστάσιο που χρησιμοποιεί για να μετασχηματίζει την τροφή του σε ενέργεια και το οποίο τελικά του δημιουργεί και τα περισσότερα προβλήματα υγείας και τον φέρνει πολύ γρηγορότερα στο τάφο ή μήπως οι ανώτερες συναισθηματικές και πνευματικές λειτουργίες του; Αν μπορούμε να διατηρήσουμε αυτές τις ανώτερες λειτουργίες του ανθρώπου, αν μπορούμε να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε, να αγαπούμε, να σκεπτόμαστε και να αντιλαμβανόμαστε όπως και πρώτα, χωρίς να χάσουμε ούτε μια κεραία από αυτές τις ανώτερες λειτουργίες μας και μπορούμε συγχρόνως να χρησιμοποιήσουμε αντί του φθαρτού βιολογικού μας σώματος, ένα άλλο πλήρως ισοδύναμο με αυτό στη μορφή και στη λειτουργία του, αλλά όχι και στη φθορά του, τότε πού παρακαλώ θα έχουμε απανθρωπιστεί; Μήπως επειδή χρησιμοποιήσαμε πυρίτιο αντί για άνθρακα στο νέο, δυνητικά αθάνατο σώμα μας; Και γιατί αυτός ο βιοσωβινισμός που μας οδηγεί μια ώρα αρχίτερα στον τάφο;

Όχι, έχω το νου και τη γνώση να δεχτώ ένα πιο άφθαρτο σώμα από το γνωστό φθαρτό βιολογικό και ξέρω πώς η επιστήμη σε λίγες δεκαετίες θα μπορεί να μου το προμηθεύσει. Θα το αρνηθώ μήπως τότε επειδή δεν είναι τάχα “ανθρώπινο”, επειδή μέσω αυτού ξεπερνώ τη φθορά ενώ ο άνθρωπος για να είναι άνθρωπος θα πρέπει σώνει και καλά να είναι φθαρτός, μίζερος και θνητός; Ε, όχι δεν συμφωνώ μαζί σας. Αλλά προχωρώ ακόμα πιο πέρα, θίγοντας ακόμα περισσότερο τον υποτιθέμενο “ανθρωπισμό” σας: Δεν με ενδιαφέρει αυτό καθεαυτό το σώμα μου σαν ένας μετασχηματιστής ενέργειας! Είναι πολύ πολύπλοκο και ανόητο. Θα προτιμούσα η φύση να με είχε φτιάξει με ένα είδος βιολογικών ηλιακών κυττάρων και να κάθομαι κανά δυο ώρες την ημέρα κάτω από τον ήλιο και να φορτίζομαι άμεσα με την απαραίτητη ενέργεια για την κίνησή μου και όλες τις λειτουργίες μου στη διάρκεια της ημέρας. ₼μεση λήψη αυτής της ενέργειας από την πηγή και όχι η ηλιακή ενέργεια να γίνει μετά από χρόνια φυτά, τα ζώα να φάνε τα φυτά κι εγώ τα φυτά και τα ζώα για να παράγω με ένα τρομακτικά πολύπλοκο τρόπο την απαραίτητη ενέργεια για την κίνησή μου.

Γιατί λοιπόν να διαθέτουμε και να διατηρούμε ένα τόσο πολύπλοκο σώμα, όταν στις δικές του αστοχίες οφείλονται ως επί το πλείστον οι ασθένειες και ο θάνατός μας. Αν μπορώ να διατηρήσω τις ανώτερες συναισθηματικές και πνευματικές λειτουργίες μου και την ικανότητα της κίνησης και αλληλεπίδρασής μου με το περιβάλλον μου προμηθευόμενος την ενέργεια που χρειάζομαι με έναν άλλο τρόπο, πολύ πιο άμεσα, γιατί να διατηρήσω τότε τα εσωτερικά μου όργανα; Τι να τα κάνω αφού είναι φορείς της αρρώστειας, της φθοράς και του θανάτου; Τι να τα κάνω, αν μπορώ να λειτουργήσω με ένα άλλο “αθάνατο” βιονικό ή μεταβιολογικό σώμα διατηρώντας συγχρόνως όλες τις ανώτερες λειτουργίες μου και καταργώντας μόνο το ανόητο αυτό χημικό εργοστάσιο;

Ήδη θυσίασα το σώμα του ανθρώπου αντικαθιστώντας το με κάτι πολύ πιο απλό που θα του παρέχει άμεσα καθαρή ενέργεια χωρίς χημική επεξεργασια, απορρόφηση και απέκκριση και αηδιάζετε ίσως μαζί μου και με τις τρομερές εικόνες που μπορεί να έρχονται στα μάτια σας γι’ αυτόν τον υποτιθέμενο εξευτελισμό του ανθρώπου, γι’ αυτόν τον “απανθρωπισμό” του. Είναι όμως πράγματι έτσι; Αν έχετε νοημοσύνη και δεχθείτε τον ορισμό μου ότι ο άνθρωπος πρέπει συνεχώς να ξεπερνά τον εαυτό του προς τος ανώτερο, προς την όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση των δυνατοτήτων του, τότε δε θα αηδιάσετε, αλλά θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ και τι ακριβώς πρεσβεύω: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και μόνον ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, αυτή και μόνον αυτή καθορίζει τις σκέψεις μου και τους στοχασμούς μου. Δεν ζητώ λοιπόν παρά την απελευθέρωση του ανθρώπου από όλων των ειδών τις δεσμεύσεις που μπορεί να συναντήσει στο δρόμο του και ή τροφή είναι βέβαια μια από τις μεγαλύτερες, αφού μέσω αυτής σκλαβώνεται καθημερινά και γίνεται καμήλα. λύκος, πίθηκος, αλεπού, τσακάλι, ύαινα, τίτγρης, λιοντάρι, αγριόσκυλο, αρκούδα, νυφίτσα, αλλά όχι άνθρωπος.!

Η απελευθέρωσή σας από την ανάγκη για τροφή, σας απελευθερώνει από τη δουλεία της εργασίας για χάρη των αφεντάδων σας και εξανεμίζει τη δύναμη τους. Αν δεν υπάρχει η ανάγκη της τροφής, παύετε πια να είσαστε δούλοι της μισθωτής εργασίας και πάει λέγοντας. Δεν μπορείτε να το δείτε; Η διευρυνόμενη συνεχώς ελευθερία σας δεν είναι λοιπόν “απανθρωπισμός” σας, αλλά, αντίθετα, υπερανθρωπισμός σας! Και η συνεχιζόμενη μιζέρια και κατάντια σας και το συνεχές κυνήγι της επιβίωσης και της κατανάλωσης ο υπανθρωπισμός σας.

Και προχωράμε ακόμα παρά πέρα: Εντάξει αντικαθιστούμε το σώμα μας με ένα ισόμορφο, αλλά όχι ισολειτουργικό τώρα βιονικό σώμα, με κάποιο που καταργεί τελείως το εσωτερικό χημικό εργοστάσιο και χρησιμοποιεί μόνον τις απαραίτητες νευρικές καλωδιώσεις του για την αλληλεπίδρασή μας με τον “εξωτερικό” κόσμο γύρω μας. Έστω ότι έχουμε κατορθώσει να φτιάξουμε ένα τέτοιο τέλειο βιονικό σώμα που συνεργάζεται τέλεια με τον εγκέφαλό μας και που είναι “αιώνιο” σε σχέση με το προηγούμενο φθαρτό βιολογικό μας σώμα. Μας μένει όμως και το κεφάλι μας και ο εγκέφαλός μας και οι ανώτερες λειτουργίες μας. Τι θα κάνουμε με τον εγκέφαλό μας; Και αυτός δε φθείρεται και γερνάει και μάλιστα οι εγκεφαλικοί νευρώνες σταματούν αρκετά νωρίς να διαιρούνται; Μπορούμε να αντικαταστήσουμε και τον εγκέφαλό μας; είναι αυτό δυνατό; Και με τι θα τον αντικαταστήσουμε και πώς που θα πάει τότε η συνείδησή μας και η αίσθηση της προσωπικής μας ταυτότητας. Θα συνεχίζουμε να είμαστε οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι;

Όλα αυτά τα θέματα τα εξετάζω στο βιβλίο μου και δείχνω ότι και ο ο εγκέφαλος θα μπορούσε να αντικατασταθεί από έναν άλλο ισοδύναμο, ισόμορφο και ισολειτουργικό, με το ίδιο ακριβώς δίκτυο και συνάψεις με αυτόν, πράγμα που θα τον καθιστά αποκλειστικά και μόνο δικό μας, και παρουσιάζω επίσης τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να γίνει αυτή η αντικατάσταση χωρίς να χάσουμε ούτε μια στιγμή τη συνέχεια της συνείδησής μας. Και προχωρώ βέβαια στη συνέχεια στη δυνατότητα του Uploading που τόσο πολύ σας ξενίζει και τόσο πολύ μας “απανθρωπίζει” σαν άτομα.

Παρουσιάζω λοιπόν την άποψη ότι η προσωπικότητά μας θα μπορούσε ακόμα και να αποθηκευτεί σε έναν υπερυπολογιστή του μέλλοντος και θα μπορούσαμε μάλιστα να δημιουργήσουμε από αυτή την αποθήκευση πολλαπλά αντίγραφα του εαυτού μας, τα οποία θα μπορούσαμε να τα βάλουμε μετά να “τρέξουν” σε διάφορα τεχνητά σώματα της προτίμησής μας κατορθώνοντας με αυτό το τρόπο να είμαστε εδώ κι εκεί συγχρόνως, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τους περιορισμούς του ενός σώματος μέσα από το οποίο θα μπορεί να δρα η συνείδησή μας και πολλά άλλα….όπως για παράδειγμα το να δεχτούμε να δράσουμε όχι σε αυτή την “πραγματικότητα” που αντιλαμβανόμαστε τώρα, αλλά σε κάποια άλλη τεχνητή πραγματικότητα, ανάλογα εικονική με αυτήν, αλλά πιο “μαγική” για λόγους ελευθερίας και διασκέδασης που θα έχουμε δημιουργήσει οι ίδιοι και η οποία αυτή πραγματικότητα μπορεί να είναι ακόμα και ψηφιακής μορφής!

Κι εδώ ακριβώς κορυφώνεται η αντίδραση του “υγιώς σκεπτομένου” ανθρώπου εναντίον των “ανεπίτρεπτων”, “χυδαίων” και “απάνθρωπων” οραματισμών του Κου Ευαγγελόπουλου, “να αντικαταστήσει δηλαδή τον σημερινό φυσικό άνθρωπο με μια αφύσικη ψηφιακή οντότητα! Ο μέγιστος παραλογισμός, ο μέγιστος “απανθρωπισμός” του! Ακούς εκεί ψηφιακή οντότητα και τεχνητή πραγματικότητα… τι δαιμονική σύλληψη είναι αυτή και την ονομάζει μάλιστα υπέρβαση του ανθρώπου, μα είναι στα συγκαλά του αυτός ο άνθρωπος;”.

Πριν όμως με κατηγορήσετε, διαβάστε με καλά και κατανοείστε με! Η θέση μου είναι ότι όλα είναι εικονικά και ότι δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική πραγματικότητα, όπως συνήθως την εννοούμε, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν πράγματα καθ΄εαυτά και ότι η έσχατη φύση των πάντων είναι το κβαντικό κενό. Αν δεχθείτε αυτή τη θέση μου, αν γίνει και δική σας κατανόηση, όπως είναι μέχρι τώρα δική μου, τότε θα είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβετε τη θέση μου πάνω στη δυνατότητα του Uploading και την επιλογή κάποιου να ζήσει σε μια άλλη τεχνική πραγματικότητα της αρεσκείας του από αυτή που ζει σήμερα, διατηρώντας πάντα τη συνείδησή του, τη συνέχειά του και όλες τις ανώτερες λειτουργίες του και συνάμα αποκτώντας πλείστες άλλες ικανότητες που δεν έχει τώρα. Να θυμάστε ότι ό,τι προτείνω είναι πάντα διευρυντικό και ποτέ περιοριστικό, πάντα κερδίζεται με αυτό κάτι παραπάνω και δεν χάνετε απολύτως τίποτα από τα κεκτημένα. Δε θυσιάζετε ποτέ κάτι ανώτερο για να αποκτήσετε μια κανούργια δυνατότητα και ελευθερία, το μόνο που μπορεί να θυσιάσετε είναι το κατώτερο, το φθοροποιό, το δεσμευτικό και το περιοριστικό.

Με το Uploading σας δίνονται νέοι αφάνταστοι βαθμοί ελευθερίας που ούτε καν μπορείτε να φαντασθείτε τώρα και ήσαστε συγχρόνως πλήρως εγρηγορώτες, πλήρως συνειδητοί, πλήρως στοχαστικά και αισθανόμενα άτομα, με πολύ διευρυμένες μάλιστα ικανότητες αισθητικής-αντιληπτικής, συναισθηματικής, και στοχαστικής λειτουργίας και κίνησης και απόλαυσης και ηδονής και τα πάντα – όσα ξέρετε για τον εαυτό σας μέχρι τώρα και πολλά περισσότερα, εξαιρουμένων μόνον της φθοράς, της βιολογικής σας αστοχίας και του θανάτου σας, εξαιρουμένων μόνον των αδυναμιών σας, της θλίψης σας και ψυχοπαθολογίας σας.

Ελευθερία και πλησμονή ζωής, περισσότερη ΖΩΗ και ΠΑΙΧΝΙΔΙ, αυτό και μόνο με ενδιαφέρει, αυτό και μόνο επιθυμώ, γι’ αυτό και μόνον αυτό αγωνίζομαι και γράφω. Διαβάζοντας όμως το βιβλίο μου όμως θα με καταλάβετε καλύτερα…

Μπορείτε να μας αναφέρετε συγκεκριμένες έρευνες που να τεκμηριώνουν όλα αυτά τα μελλοντικά σχέδια . Υπάρχουν επιστημονικές ομάδες που εργάζονται για την επίτευξη της υλικής αθανασίας , με τις οποίες να συνεργάζεστε ;

Ναι υπάρχουν πολλά επιστημονικά εργαστήρια και ομάδες που εργάζονται προς το σκοπό αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα. Για παράδειγμα η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος μπορεί να οδηγήσει στη συνέχεια, τις προσεχείς δεκαετίες, στη πλήρη γνώση της λειτουργίας των γονιδίων και των συνδυασμών τους και ποιοι ακριβώς συνδυασμοί είναι υπεύθυνοι για την αρρώστεια και τη φθορά, ίσως και για τα γηρατιά ή ακόμα και για το θάνατο, αν υποτεθεί ότι ο θάνατος έχει μια γενετική προέλευση, αν υπάρχουν “γονίδια θανάτου” μέσα μας, αν δηλαδή είμαστε προγραμματισμένοι να πεθαίνουμε. Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορούμε να επέμβουμε γενετικά και να αφαιρέσουμε τους επιβλαβείς συνδυασμούς των γονιδίων μας, εξαφανίζοντας ένα μεγάλο αριθμό των ασθενειών που ταλανίζουν σήμερα την ανθρωπότητα και προάγοντας συγχρόνως την νεότητα και τη μακροζωία.

Από την άλλη μεριά γίνεται την εποχή μας ένας τρομακτικός οργασμός επιστημονικής έρευνας πάνω στο εγκέφαλο και στο φαινόμενο της συνείδησης σε πολλά επιστημονικά εργαστήρια σε όλο το κόσμο και ήδη οι επιστήμονες έχουν προχωρήσει σε κατασκευές τεχνηκών νευρωνικών δικτύων και μικρών τεχνητών εγκεφάλων, μερικοί από τους οποίους μάλλιστα είναι προγραμματισμένοι έτσι ώστε να αυτομαθαίνουν αλληλεπιδρώντας με το περιβάλλον τους όπως ακριβώς και οι άνθρωποι. Με άλλα λόγια η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκεται ήδη σε καλό δρόμο. Μετά έχουμε την αναάπτυξη της νανονομηχανής και της δυνατότητας σιγά-σιγά κατασκευής μοριακών μηχανών οι οποίες μας υπόσχονται πραγματικά θαύματα στην αντιμετώπιση των ασθνειών ή στην ανάπλαση φθαρμένων ιστών. Θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ακόμα και τεχνητά οργανίδια του κυττάτου όπως π.χ.ριβοσώματα, ενώ έχουν προταθεί ακόμα και τεχνητά ερυθρά αιμοσφαίρια ή ρεσπιροκύτταρα με πολύ καλύτερες ιδιότητες από τα φυσιολογικά, με τα οποία θα μπορούσαμε π.χ να μείνουμε κρατώντας την αναπνοή μας τέσσερες ώρες κάτω από το νερό ή να τρέξουμε δυνατά για ένα τέταρτο της ώρας, χωρίς να πάρουμε καμιά αναπνοή. Ο έλεγχος της κλωνοποίησης προχωρεί επίσης αρκετά γρήγορα με σκοπό την παραγωγή κλωνοποιημένων οργάνων από την αρχική, μη διαφοροποιημένη ακόμα βλαστοκύστη. Οι εξελίξεις προχωρούν ραγδαίως και η αρμονική ανάπτυξη και συνεργασία της γενετικής μηχανικής, της τεχνητής νοημοσύνης της νανοτεχνολογίας και της επιστήμης των υπολογιστών αναμένεται από πολλούς επιστήμονες να επιτύχει την αθανασία του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια του αιώνα μας!

Δεν είναι τυχαίο που έχει δημιουργηθεί μια νέα φιλοσοφία την εποχή μας, ο υπερουμανισμός (που περιλαμβάνει και τον εξτροπισμό), με σαφή ιμορταλιστική κατεύθυνση και σκοπό την υπέρβαση όλων των σημερινών αδυναμιών της βιολογικής φύσης μας μέσω μιας συνειδητής και νοήμονας επέμβασής μας πάνω στη διαδικασία της εξέλιξης.

Πιστεύετε οτι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι για να φθάσει κανείς στην υλική αθανασία εκτός της επιστήμης ;

Αφού μιλάμε μόνον για υλική αθανασία, όχι δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος τρόπος. Ίσως να υπάρχει ο τρόπος των αλχημιστών, αλλά και αυτόν “επιστημονικό” τον θεωρώ. Από την άλλη μεριά οι διάφορες ασκήσεις πάνω στη φυσική πράνα ή ενέργεια της ζωής που κάνουν οι διάφορες ανατολικές σχολές εργαζόμενες με το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου, λένε και επαγγέλλονται πολλά, αλλά δεν έχω ακούσει να έχουν δημιουργήσει ποτέ κανέναν γήινο αθάνατο – ακόμα και οι φωτισμένοι πρέπει να πεθάνουν, έστω και εάν δεν αφήσουν σώμα πίσω τους. Εδώ μιλάμε για μια συνεχιζόμενη συνείδηση πάνω στο υλικό πεδίο με τη μη φθορά του σώματος σαν φορέα της συνείδησης. Οι επιστήμονες λένε ότι η πολύπλοκη δομή του εγκεφάλου είναι αυτή που δημιουργεί τη συνείδηση στον άνθρωπο και τις ανώτερες λειτουργίες του, ενώ οι εσωτεριστές λένε ότι ο εγκέφαλος είναι απλά ένα όργανο που χρησιμοποιεί η συνείδηση (η ο νους), η οποία έχει βασικά εξωτερική προέλευση και υπάρχει ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο και το σώμα. Και οι δυο όμως συμφωνούν πώς αν ο έγκέφαλος και το σώμα του ανθρώπου διατηρηθούν υγιή και άφθαρτα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εγκαταλείψει η συνείδηση το φορέα της…Γιατί λοιπόν να μην τα κάνουμε άφθαρτα ώστε να μην διακοπεί ποτέ η συνείδησή μας;

Μόνον η αλχημεία έχει υποστηρίξει ότι έχει πετύχει ακόμα και την υλική αθανασία μέσω του μαγικού ελιξηρίου της ζωής και υπάρχουν ιστορίες για υπεραιωνόβιους μύστες όπως π.χ.ο Σεντ Ζερμαίν και άλλοι. Δεν έχω γνωρίσει ούτε ακούσει για κανένα φωτισμένο που να έχει επιτύχειι την υλική αθανασία με άλλους τρόπους.

Και όταν επιτευχθεί η οριστική νίκη κατά του θανάτου, πιστεύετε οτι η μέθοδος που οδηγεί στην αθανασία θα είναι προσβάσιμη για κάθε άνθρωπο ; Ήδη η Γή αντιμετωπίζει προβλήματα υπερπληθυσμού , θα επιτρέψουν οι “ισχυροί” αυτού του κόσμου αυτή τη δυσάρεστη για αυτούς εξέλιξη ;

Τα προβήματα του υπερπληθυσμού δεν υπάρχουν σε ένα άπειρο ουσιαστικά σύμπαν. Θα μπορούσαμε να αποικήσουμε το διάστημα, ενώ θα έχει συγχρόνως αναπτυχθεί η τεχνολογία μας, που θα επιτρέπει τότε τα αδυνατα προς το παρόν αστρικά ταξίδια.. Και εάν έχουμε προχωρήσει σε ένα μεταβιολογικό άνθρωπο, τότε δε θα χρειάζεται να δημιουργήσουμε γήινες συνθήκες ζωής, να φτιάξουμε π.χ. θόλους που να συγκρατούν στο εσωτερικό τους ατμόσφαιρα κ.λ.π.. Ο μεταβιολογικός άνθρωπος δε θα είναι γήινος, αλλά συμπαντικός, που σημαίνει ότι θα μπορεί να ζήσει οπουδήποτε σχεδόν στο σύμπαν. Όσο για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου, και αυτοί δεν θέλουν να πεθάνουν σαν κι εμάς κι έτσι θα τρέξουν πρώτοι να επωφεληθούν από τα ευεγερτήματα της νέας τεχνολογίας και το ίδιο θα θελήσουν και για τους γονείς τους και την οικογένειά τους.. Και βέβαια δεν θα μπορούν να ελέγξουν τα εκατομμύρια από εμάς όταν γίνει γνωστή η ύπαρξη μιας τέτοιας γνώσης και επιστήμης που καθιστά τον άνθρωπο αθάνατο. Ο κόσμος θα επαναστατήσει διεκδικώντας και τη δική του αθανασία. Δε θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα γιατί όλοι θα είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για να αποκτήσουν την αθανασία τους! Δεν υπάρχει πιο ισχυρή ιδέα από αυτήν (μαζί με την αιώνια νεότητα) για να κινήσει τις μάζες σε μια πραγματική επανάσταση που δε σταματά πουθενά μέχρι να επιβάλει τις απόψεις της. Από την άλλη μεριά, η αθανασία δε θα έλθει μόνη της, θα φέρει και πολλά άλλα καλά μαζί της, όπως το ξεπέρασμα της μισθωτής εργασίας (έτσι κι αλλιώς αυτή θα ξεπεραστεί κάποια στιγμή από τα ρομπότ του μέλλοντος). Χωρίς ανθρώπους να δουλεύουν γι’ αυτούς και να καταναλώνουν, οι “ισχυροί” χάνουν αμέσως τη δύναμή τους και την εξουσία τους. Ακόμα ευελπιστώ ότι θα καταλάβουν οι ίδιοι την ανόητη συμπλεγματική σχέση δούλου-αφέντη μέσα σε μια άπειρη υποσχόμενη ζωή μπροστά τους και θα μεταστραφούν και αυτοί στη ΖΩΗ και την ΑΠΟΛΑΥΣΗ αντί της συμπλεγματικής κατίσχυσης των άλλων, που κατά την άποψή μου αποτελεί έναν μεταλλαγμένο φόβο θανάτου. Όταν ξες ότι μπορείς να είσαι αθάνατος, τότε θα ήταν ανόητο να διακινδυνεύσεις να πεθάνεις αποκτώντας πολλούς εχθρούς γύρω σου. Η αθανασία θα επιφέρει ένα πολύ μεγαλύτερο σεβασμό της ζωής, τόσο της δικής σου όσο και των άλλων γύρω σου. Και τελικά εάν υπάρχει χώρος για όλους, όπως είπα σε ένα αχανές σύμπαν, γιατί να μην επιτρέψεις εσύ ο ισχυρός και στους άλλους να γίνουν αθάνατοι; Γιατί να συνεχιστεί η συμπλεγματικότητα του εγωισμού σου ακόμα και τώρα;

Θα μου πείτε ότι όλοι οι θεοί της μυθολογίας κράτησαν πάντα ζηλότυπα την αθανασία για τον εαυτό τους και δεν την έδωσαν ποτέ και στους ανθρώπους, για να μπορούν να ξεχωρίζουν έτσι οι ίδιοι από αυτούς. Μήπως λοιπόν θελήσουν κάτι ανάλογο και οι ισχυροί της γης, οι οποίοι θα γίνουν ξαφνικά με την αθανασία μικροί θεοί; Θα σας απαντούσα ότι τους θεούς οι άνθρωποι δεν τους έβλεπαν και δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν εναντίον της απόφασής τους αυτής, αλλά τους γήινους θεούς θα τους βλέπουν μπροστά τους ενώ οι ίδιοι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν και να γερνούν και το μίσος τους θα είναι τρομερό και αμείλικτο εναντίον τους! Το ίδιο θα έκαναν τελικά αν είχαν και τους θεούς μπροστά τους! Το ξέρουν αυτό οι τελευταίοι και γι’ αυτό και κρύβονται…

Πριν ακόμα από την εφαρμογή του uploading και τη δυνατότητα δημιουργίας πολλών αντιγράφων ασφαλείας της προσωπικότητάς μας, πιστεύω ότι θα δημιουργηθεί εκ των πραγμάτων ένας πολύ μεγάλος σεβασμός για τη Ζωή από όλους για όλους. Με τη δυνατότητα της αθανασίας δίπλα σου η ύστατη ανοησία θα ήταν να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου, όταν θα διαθέτεις μόνο ένα πρωτότυπο και κανένα αντίγραφο. Βέβαια ο άνθρωπος είναι ανόητος και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει με βεβαιότητα τίποτα… Αλλά εάν η αθανασία συνοδεύεται και από τεχνητή ευφυία, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα…

Κάνετε λόγο για την ύπαρξη του γνωστού σε όλους μας Matrix . Τί ειναι αυτό που μας εγκλωβίζει σε αυτή την εικονικότητα ; Τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά ο εγκέφαλος ; Και ποιοί είναι οι τρόποι “διαφυγής” ;

Εγκλωβιζόμαστε στο “Matrix” από την ίδια τη κοινωνία και από τα γενοφάσκια μας! Κάθε ζώο ζει στο δικό του matrix, της δικής του ιδαίτερης παράδοσης και άλλο είναι το matrix του σκύλου, άλλο το δικό μας και άλλο της γάτας ή του κουνουπιού. Το κάθε ον αντιλαμβάνεται το κόσμο μέσα από την ιδιαίτερη παράδοσή του. Από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά μιμούμενα τους μεγαλυτέρους ή συντονιζόμενα με την δική τους συχνότητα προβάλλουν τελικά την ίδια εικονική πραγματικότητα με αυτούς, την οποία και θεωρούν σαν την μόνη αληθινή. Η “πραγματικότητα” είναι πολυκαναλική, αλλά οι περισότεροι την αντιλαμβάνονται μέσα από ένα μόνον κανάλι στο οποίο συντονίζονται από μίμηση, συνήθεια, επαγωγικά και από το … φόβο της μοναξιάς στα μοναχικά σύμπαντα που θα μπορούσαν να βρεθούν αν άλλαζαν κανάλι. Όσοι δε φοβηθούν και αλλάξουν σταθμό ή τρελαίνονται (μην μπορώντας να ολοκληρώσουν μέσα τους τη νέα πραγματικότητά τους) ή τους θεωρούν τρελλούς οι άλλοι – και τους φυλακίζουν σε ιδρύματα και τελικά τους τρελλαίνουν πραγματικά προσπαθώντας να τους επαναφέρουν στη συνηθισμένη, κοινά αποδεκτή και οικεία τρέλα της ανθρωπότητας, αφήνοντάς τους μετέωρους στο κατώφλι των δυο κόσμων, ούτε στον ένα ούτε στον άλλο, κι επομένως τελείως ανισόροπους – ή καταφέρνουν να ολοκληρώσουν τη νέα εμπειρία τους μέσα τους και … “φωτίζονται”, αποκτούν δηλαδή τη γνώση της πολυκαναλικής ύπαρξης και τελικά της κενής φύσης όλων των πραγμάτων και φαινομένων. Αυτοί οι ολοκληρωμένοι, “φωτισμένοι”, σκαπανείς του αγνώτου αρχίζουν να μας διδάσκουν μετά για την εμπειρία τους και την κατανόησή τους, προτρέποντάς μας κι εμάς να κάνουμε χωρίς φόβο το πήδημα στην άβυσο… για να καταλάβουμε τελικά ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε το κόσμο…. ή θα μπορούσε να πει κανείς ότι τον δημιουργούν κάποιοι άγνωστοι αφέντες μας που μας έχουν εδώ σαν πειραματόζωα , κάποιοι μοχθηροί και σαδιστές αφέντες που χαίρονται με τον πόνο μας και θα πρέπε να βγούμε κάποια μέρα από το matrix στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει για να τους αντιμετωπίσουμε.!

Ο εγκέφαλος ή μάλλον ο νους ή η συνείδηση παίζει μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά. Αυτός είναι ο δημιουργός της εικονικής πραγματικότητας – αν δεν είναι κάποιο άλλος νους αφέντης- αυτός είναι ο αυτοβασανιστής, ο αυτομαζοχιστής, ο αυτοσαδιστής και ο αυτοβρυκόλακας – ολα από άγνοια, όλα από τον εγκλωβισμό του μέσα σε ένα τέλμα, από την βύθισή του τόσο πολύ μέσα στις προβολές του που τις περνάει για πραγματικές και ξεχνά ότι ο ίδιος τις δημιούργησε – ένας αφώτιστος, συννεφιασμένος νους. ₼μα φωτιστεί, άμα φύγουν από μροστά του τα σύννεφα, θα ξαναλάμψει πάλι δυνατά το φως της Πραγματικότητας – της Κενής δηλαδή φύσης των πάντων, ότι όλα τα πράγματα και φαινόμενα είναι χωρίς ουσία, δημιουργημένα από τον νου που αποροφημένος σε αυτά ξεχνά την ταυτότητά του και ταυτίζεται με τις αντανακλάσεις του.

Πώς θα διαφύγουμε από το Matrix; Μα αυτό ακριβώς θείναι το θέμα του επόμενου βιβλίου μου που ήδη γράφω. Αποκάλυψη πρώτα και μετά “σπάσιμο” του matrix. Δε μπορώ λοιπόν να σας απαντήσω από τώρα γι’ αυτό…

Επίσης ή ανατρεπτική αυτή θεωρία καταρρίπτει τις αρχές πολλών θρησκειών αλλά και εσωτεριστικών συστημάτων , καθώς οι διδασκαλίες τους βασίζονται στο θάνατο . Αυτό το γεγονός σας βάζει στο μάτι του κυκλώνα ! Είστε έτοιμος να αντέξετε το κύμα των αντιδράσεων που θα ξεσηκωθεί ;

Ναι, όλες οι θρησκείες είναι σαθρές στις βάσεις τους, γιατί στηρίζονται πρωταρχικά στο φόβο του θανάτου και του αγνώστου και πάνω σε αυτή τη βάση τρομοκρατώντας δεξιά και αριστερά αναπτύσσουν τις διδασκαλίες τους για τη δήθεν σωτηρία μας στην άλλη ζωή. Ναι, έχετε δίκιο ότι μπαίνω ως ένα σημείο στο μάτι του κυκλώνα και έχουν έλθει ήδη κάποιες πρώτες αντιδράσεις από το ισχυρό μορφογεννητικό πεδίο της συντήρησης και του σκοταδισμού εναντίον του οποίου βάλλω. Και λοιπόν; Τι θέλεται να κάνω; Να κάνω την πάπια και να σιωπήσω, να το βουλώσω; Ή μήπως να γράψω γι’ αυτά που θεωρώ σαν ουσιαστικές αλήθεις χωρίς φόβο και πάθος για να τα κοινωνήσω και στους υπόλοιπους, σε όσους απ’ αυτούς θα μπορούσαν να τα καταλάβουν ή να τα δεχτούν, που είναι αυτό ακριβώς που κάνω τώρα;.

Ναι, όταν εναντιώνεσαι σε κάτι παλιό και ισχυρό, έρχονται ποικίλλες αντιδράσεις από αυτό, τις οποίες μόνον με την εγρήγορσή σου και τη νηφαλιότητά σου και την ισχυρή, ισορροπημένη προσωπικότητά σου μπορείς να αντιμετωπίσεις. Αλλά τι να κάνεις; Είσαι πολεμιστής και οι πολεμιστές πολεμούν, δεν κρύβονται, δεν χέζονται επάνω τους. Προτιμούν να χέσουν τους άλλους από το να χέζονται συνεχώς απ’ αυτούς.

Ο λόγος μου δεν είναι λόγος εκ του πονηρού, ούτε και λόγος αφιονισμού και κοίμισής σας. Είναι λόγος αφυπνιστικός, εγερτικός, είναι λόγος απελευθερωτικός για σας σε όλα τα επίπεδα. Σας θέλω ελεύθερους για να μπορώ να είμαι κι εγώ ελεύθερος, διαφορετικά θα νιώθω ελεύθερος μόνον εσωτερικά, ενώ εξωτερικά θα βιώνω καθημερινά τη δουλεία σε όλες τις εκφάνσεις της. Είμαι συνειδητά εχθρός του κάθε παπά, πολιτικού και στρατιωτικού και ό,τι αυτοί πρεσβεύουν και στη συνέχεια εναντίον του εμπόρου, του δικηγόρου, του διαφημιστή, του γραφειοκράτη, του ……

Έτσι έχω από χέρι πάρα πολλούς εχθρούς αλλά μόνο στο πεδίο των ιδεών και της “αλήθειας”, διαφορετικά δε θέλω το κακό κανενός απ’ αυτούς.

Και με ποιους τελικά είμαι όταν είμαι εναντίον των περισσότερων; Είμαι με τους θιασώτες και εραστές της ελευθερίας, της γνώσης και της αρετής, πέρα από κάθε στείρο οφελισμιστικό σχήμα. Είμαι υπέρ της αγάπης, της κατανόησης και των ίσων ευκαιριών, μαζί και της μεγάλης στοργής και προστασιας των αδυνάτων, είμαι υπέρ μιας πανανθρώπινης οικογένειας μακριά από οποιοδήποτε διαιρετικό, απομονωτικό σχήμα που προάγει τον ανόητο φανατισμό της εγωκεντρικής ελιτισίστικης νοοτροπίας. Είμαι για την ομάδα και το όλον και εναντίον της συμπλεγματικότητας του εγώ που διαιρεί και διχάζει για να κυριαρχήσει. Είμαι για το ευρύτερο καλό και όχι για το ατομικό κοντόφαλμο, προσωπικό καλό. Είμαι με την γενναιότητα και αθωότητα και εχθρός της πονηρίας και της δειλίας. Αν είσαστε κι εσείς κάτι ανάλογο, τότε είμαστε σύντροφοί μου στη μάχη για το δίκαιο και το αληθινό.

Στη συνέντευξη σας στο περιοδικό Strange χαραχτηρίζετε τις θρησκείες σαν τρομοκρατικές οργανώσεις του χείριστου είδους . Δεν πιστεύετε πως είναι βαρύς αυτός ο χαραχτηρισμός ; Και εν πάση περιπτώσει όπως λέει ένα γνωστό απόφθεγμα <<μία ιδέα δεν είναι υπεύθυνη για τους οπαδούς της>> . Επειδή λοιπόν οι περισσότερες θρησκείες έχουν φθαρεί και διασαλευτεί απο τους ανθρώπους που βρίσκονται στα εκάστοτε ιερατεία , τα μηνύματα και οι αξίες που πρεσβέβουν ακυρώνονται και γίνονται τρομοκρατικές οργανώσεις ;

Βαρύς; Γιατί γνωρίζετε εσείς καμιά άλλη οργάνωση πιο τρομοκρατική από αυτές;. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο το κόσμο κάθονται σούζα και πιστεύουν του κόσμου τις ανοησίες από το τρόμο που αισθάνονται για το θάνατο και το επέκεινα, από τον τρόμο που αισθάνονται για το θεό-τιμωρό τους!. Ενσπείρουν τόσο τρόμο μέσα σας, που προτιμάτε πολλές φορές να σακατευθείτε σε αυτή τη ζωή για να απολαύσετε την χειμαιρική ουράνια που σας επαγγέλλονται. Ζουν με το τρόμο, αυτό είναι το ψωμί τους, αυτόν προπαγανδίζουν συνεχώς, αυτού τη σπάθη κραδαίνουν συνεχώς πάνω από το κεφάλι σας: ο διάολος και ο διάολος και ο διάολος και αμαρτία και αμαρτία και αμαρτία. Αφού τόσο πολύ τους απασχολεί ο διάολος, αφήστε τους να πάνε σε αυτόν…..

Μη αυτό, μη εκείνο μη το ένα μη το άλλο, σας τρομοκρατούν και σας σακατεύουν για να πάτε ευνουχισμένοι στον παράδεισο και σας αποκρύβουν το γεγονός ότι στον “παράδεισο” πάνε μόνο τα ολοκληρωμένα άτομα, αυτά που δεν έχουν απαρνηθεί τίποτα από τη φύση τους, αυτά που έχουν ολοκληρώσει μέσα τους όλες τις πτυχές τους εαυτού τους. Ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ψυχοπαθολογίας οφείλεται στις θρησκείες και στη τρομοκρατία τους!

Και τελικά ποιες αξίες πρεσβεύουν; Βάλτε στη ζυγαριά αξίες και απαξίες, αρετές και κακίες, ανοησίες και σοφίες και θα δείτε ότι δυστυχώς η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του διαβόλου και όχι υπέρ του “θεού”. Οι λίγες, σωστές, φιλοσοφικές αρετές που επαγγέλλονται έχουν ήδη ειπωθεί απ’όλους τους μεγάλους φιλοσόφους και ιδίως από τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, τους ανυπέρβλητους αυτούς δασκάλους της αρετής. Πάρτε για παράδειγμα τα Δελφικά παραγγέλματα σαν προσταγές αρετής και δεν έχετε ανάγκη καμιά θρησκεί και όλο το σκουπηδαριό και την τρομοκρατία που κουβαλάνε πάνω τους. Να είσαστε φιλόσοφοι και ποτέ, μα ποτέ, θρησκευόμενοι

Όλες οι μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι τρομοκρατικές οργανώσεις του χειρίστου είδους βυθίζοντας τις μεγάλες μάζες στο σκοτάδι της άγνοιας και της δεισιδαιμονίας. Δεν τις έχετε ανάγκη πετάξτε τες από πάνω σας και ερευνήστε για την αλήθεια μόνοι σας . Ένα είναι σίγουρο: αυτές δεν την ξέρουν καμώνονται ότι την γνωρίζουν, αλλά είναι στη πραγματικότητα οι μεγαλύτεροι διδάσκαλοι του ψεύδους και της άγνοιας. Το επαναλαμβάνω την αρετή θα την βρείτε στους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους με τους λευκούς λιτούς χιτώνες και όχι στα μαύρα ράσα με τις φαρδιές τσέπες και τις τυμπανισμένες κοιλιές των παπάδων σας.

Ποια η εντύπωση που αποκομίσατε από το site της Gateway Team; Μπορείτε να στείλετε κάποιο μήνυμα στους πολυάριθμους φίλους της κοινότητάς μας;

Είναι πάρα πολύ όμορφη και δημιουργική προσπάθειά σας γενικότερα μέσα στα επιστημονικά πλαίσια του πανεπιστημίου σας να αθρώστε ένα μη κλασσικό λόγο, μη παραδοσικό, ένα λόγο που θα αγκαλιάσει και θα εξετάσει όλα γενικά τα φαινόμενα και όχι μόνον αυτά που θέλει να απομονώσει το επιστημονικό κατεστημένο, για να υποστηρίξει τις θεωρίες του, με άλλα λόγια τη δοκισησοφία του. Η επιστήμη είναι το πιο ορθολογικό σύστημα γνώσης που διαθέτουμε για την έρευνα της αλήθειας και θα πρέπει να την σεβόμαστε γι’ αυτό, αλλά να γνωρίζουμε συγχρόνως και τους περιορισμούς της. Αυτή προσπαθεί να δομήσει ένα όσο το δυνατό αυτοσυνεπές, μη αντιφατικό σύστημα εξήγησης του κόσμου και ως ένα σημείο το πετυχαίνει, αλλά το ίδιο ακριβώς κάνουν και πετυχαίνουν άλλες προσεγγίσεις και άλλα συστήματα, “αυτοσυνεπή” και αυτά μέσα στο δικό τους πλαίσιο, μέσα στο σύνολο των δικών τους αξιωμάτων, διαφορετικών από αυτά της δυτικής επιστήμης. Και το παράξενο τελικά είναι ότι όλα τα συστήματα λειτουργούν προβλέπουν, θεραπεύουν και εξηγούν…

Έχουν όλοι δίκιο και όμως είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους όσο ένας σαμάνος της Σιβηρίας που θεραπεύει βρίσκοντας την “κλεμένη ψυχή” του αρρώστου στο κόσμο των πνευμάτων και την επαναφέρει πίσω στον κάτοχό της από ένα διασημο δυτικό χειρούργο που κάνει μια λεπτή επέμβαση σε ένα μεγάλο δυτικό νοσοκομείο για την ίδια ακριβώς αρρώστεια! Ή πάλι από έναν Κινέζο βελονιστή που την θεραπεύει βάζοντας μερικές βελόνες σε διάφορα σημεία του σώματός του με βάση τη θεωρία του για τους ενεργειακούς μεσημβρινούς του σώματος του ανθρώπου.

Κανείς τους δεν ξέρει την Αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει καμιά Αλήθεια. Η αλήθεια είναι κενή στη φύση της, όπως τα πάντα, Η μόνη Αλήθεια είναι ακριβώς αυτή: ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστικότητα σε κανένα πράγμα και καμιά θεωρία δεν είναι καλύτερη από την άλλη, όσο εντάσσεται σε ένα ευρύτερο, κατά το δυνατόν μη αντιφατικό σύστημα. Δημιουργούμε “αντικειμενικές” πραγματικότητες με τη λογική μας και τα συστήματα που δομούμε, αλλά δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική πραγματικότητα και παρόλα αυτά τα συστήματά μας δουλεύουν! Αυτή είναι η μεγάλη μαγεία του εικονικού κόσμου μας.

Ακολουθήστε με συνέπεια ένα οποιοδήποτε σύστημα, όσο παράλογο και αυθαίρετο και να φαίνεται σε μερικούς άλλους που ακολουθούν άλλα δικά τους συστύματα, και αυτό θα λειτουργήσει πλήρως για σας και θα σας αποκαλύψει πράγματα , ακόμα και εάν είσαστε μια καφεντζού, ένας αστρολόγος ή οτιδήποτε ανάλογο. Το σύστημα που δομείτε και η εμπιστοσύνη που του δείχνεται είναι το μαγικό κλειδί για να έλθετε σε επαφή με το υποσυνείδητό σας ή το ασυνείδητό σας και να πάρετε από εκεί καθαρή άμεση γνώση κωδικοποιημένη όμως και “εξηγήσιμη” μέσω της γλώσσας του συστήματός σας, αλλά ακατανόητη και εντελώς ανεξήγητη χωρίς αυτό!

Όλοι οι επιστήμονες και όλοι οι ερευνητές αποδεικνύουν τελικά αυτό που θέλουν να αποδείξουν, αυτό προς το οποίο είχαν μια αρχική έλξη ή προδιάθεση. Δεν αποκαλύπτουν ποτέ καμιά αλήθεια! Η Αριστοτελική αλήθεια δεν υπάρχει πουθενά! Οι Σοφιστές είχαν δίκιο: “όλες οι γνώμες και απόψεις είναι ισοδύναμες και καμιά δεν είναι καλύτερη από την άλλη”. Παρόλα αυτά μερικές γνώμες είναι “ισχυρότερες” είτε γιατί μπορούν και πείθουν τους άλλους περισσότερο από τις άλλες, είτε διότι αποδεικνύεται η μεγαλύτερη τελικά πρακτική αξία τους από τις άλλες. Καμιά όμως γνώμη δεν είνα καλύτερη από την άλλη. Οι Σοφιστές ήταν οι διδάσκαλοι της υποκειμενικότητας των πάντων και οι “κβαντικοί φυσικοί” της αρχαιότητας. Ήσαν πολλοί πιο δυναμικοί και ρηξικέλευθοι στη σκέψη από τους μεγάλους αντιπάλους τους, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη.

Παρακάτω γράφω έαν μικρό κομμάτι για τυς Σοφιστές που δεν περιελήφθηκε στο τρέχον τεύχος του Strange, τόσο λόγο χώρου όσο και λόγω δυσκολίας για τους πολλούς: Γνωρίζουμε σήμερα ότι η υπόθεση του Αριστοτέλη για την ύπαρξη μιας πραγματικότητας, την οποία μπορεί να προσεγγίσει ο άνθρωπος με το σωστό λογισμό, οδήγησε στην ανάπτυξη της Δυτικής επιστήμης και τεχνολογίας που έκανε τη ζωή μας πολύ ευκολότερη. Οι Σοφιστές “παίζοντας” με το μυαλό τους και τους περιορισμούς και αντιφάσεις της ανθρώπινης σκέψης δε θα μας οδηγούσαν ίσως πουθενά. Καμιά επιστήμη δε θα μπορούσε να αναπτυχθεί από αυτούς, κανένα είδος γνώσεως, καμιά ανακάλυψη. Γιατί λοιπόν μας απασχολούν οι νοητικοί ακροβατισμοί τους;

Η κατανόηση του Αριστοτέλη είναι γραμμική, ντητερμινιστική, ασφαλής, και, σίγουρα, πολύ πιο εύκολη από τους μη γραμμικούς, ιντητερμινιστικούς Σοφιστές. Αυτοί, χωρίς καν να έχουν θεμελιώσει ένα κλασσικό επιστημονικό οικοδόμημα που να οδηγήσει κάποτε σε αντιφάσεις, ώστε να αναγκαστούν να αντικαταστήσουν τη ντητερμινιστική του προσέγγιση με την κβαντική απροσδιοριστία, είναι έτοιμοι από την αρχή για κβαντικά άλματα και για τη σύλληψη της “κενότητας” όλων των φαινομένων, όπως θα έλεγε ο Βουδισμός. Η μη γραμμική προσέγγισή τους, αν και είναι δύσκολο να ακολουθηθεί και προβλεφθεί χρονικά, δε σημαίνει ότι αποτελεί στασιμότητα ή έλλειψη προόδου. Απλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε άμεσα που θα μπορούσε να οδηγήσει μια τέτοια άποψη τη κοινωνία: σε μια Βουδιστική προσέγγιση της πραγματικότητας ή σε κάτι ακόμα πιο ρηξικέλευθο; Πού μπορεί να οδηγήσει η συνεχής πίεση του μυαλού μας να το φτάσουμε στα όρια του για να κατανοήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει στο κόσμο γύρω μας, χωρίς να στηριζόμαστε πουθενά, χωρίς κανένα αρχικό αξίωμα, το οποίο θα μπορούσε να μας οδηγήσει κάπου – έστω και εάν αργότερα αμφισβητηθεί – και από εκείνο το κάπου θα μπορούσαμε μετά να προχωρήσουμε ακόμα μακρύτερα, ευελπιστώντας ότι μέσω αυτής της διαδικασίας της διαρκούς προόδου με τις ενδιάμεσες αμφισβητήσεις και αναπροσαρμόσεις των θεωριών μας θα φτάσουμε κάποτε στο Αληθινό και θα καταλάβουμε πλήρως τη πραγματικότητα;

Τα αξιώματα δημιουργούν θεωρίες αρκετά “συνεπείς” ως προς αυτά, αλλά ποτέ πλήρως “αυτοσυνεπείς”. Διαφορετικά αξιώματα οδηγούν σε διαφορετικές θεωρίες και διαφορετικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας που όλες με τη σειρά τους οδηγούν σε αντίστοιχες τεχνολογίες και πρακτικά αποτελέσματα, παρόλο που μπορούν να διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Οι θεωρίες μπορεί να είναι όλες τελικά “εσφαλμένες”, όμως τα συμπεράσματά τους είναι χρήσιμα και λειτουργικά! Παρόλο που δεν ισχύει σήμερα η κλασσική, Νευτώνεια φυσική, τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και οι πύραυλοι συνεχίζουν να φτιάχνονται με βάση αυτή και όχι με βάση τη κβαντική προσέγγιση της πραγματικότητας, Με ένα σχετικό ψέμα λοιπόν για δόλωμα μπορούμε να πιάσουμε πολλές φορές το ψάρι της σχετικής αλήθειας (πρακτικότητας και χρησιμότητας). Γιατί λοιπόν να μη δομούμε τέτοιες θεωρίες; Γιατί να ακολουθήσουμε τη προτροπή των Σοφιστών για μια μη θεωρία; Πού μπορεί να μας οδηγήσει αυτή; Τι μπορεί να δομηθεί χωρίς αξιώματα, χωρίς τίποτα; Πού θα στηριχτούμε, στο κενό; Τι μπορεί να βγει από αυτό;

Οι αρχαίοι έλεγαν “μηδέν εκ του μηδενός γίγνεσθαι” και οι Λατίνοι “ex nihilo nihil”, με άλλα λόγια από το μηδέν, από το τίποτα, δεν μπορεί να βγει παρά μονάχα το τίποτα. Να λοιπόν η στασιμότητα που λέγαμε, να η έλλειψη προόδου ή ακόμα η οπισθοδρόμηση για μερικούς. Εδώ όμως γίνεται το μεγάλο σφάλμα του Παρμενίδη και των άλλων που υποστήριξαν ότι τίποτα δεν μπορεί να γεννηθεί από το μηδέν. Στη πραγματικότητα το μηδέν, το κενό,το τίποτα παράγει τα πάντα! Κι εδώ ακριβώς χρειάζεται να κάνουμε ένα κβαντικό πήδημα στη σκέψη μας για να το καταλάβουμε.

Από το μηδέν μπορούν να παραχθούν τα πάντα, αρκεί να είναι και αυτά συνολικά μηδέν! Αυτό ακριβώς μας λέει η σύγχρονη κβαντική θεωρία, της οποίας η Αρχή της Αβεβαιότητας ή Απροσδιοριστίας επιτρέπει τη συνεχή δημιουργία φασματικών σωματιδίων μέσα στο κβαντικό κενό υπό τον όρο τα δημιουργούμενα σωματίδια να είναι σε ζεύγη σωματιδίου-αντισωματιδίου με συμπληρωματικές ιδιότητες (π.χ. φορτίου ή σπιν ή ακόμα και μάζας, με τη παραδοχή της αρνητικής μάζας) που αλληλοαναιρούνται μεταξύ τους. Με απλά λόγια και αναλογικά, παίρνοντας σα παράδειγμα το αριθμητικό σύστημα, από το μηδέν παράγονται όλοι οι αριθμοί, θετικοί και αρνητικοί, οι οποίοι βέβαια αθροιζόμενοι μεταξύ τους δίνουν πάλι μηδέν κι έτσι δε διαταράσσεται καμιά αρχή ισορροπίας ή διατήρησης. Υπάρχουν θεωρίες της σύγχρονης κοσμολογίας που μιλούν για τη γέννεση του σύμπαντος από μια κβαντική διακύμανση του κενού! Το κενό στη σύγχρονη φυσική έχει μια πολύ δυναμική ιδιότητα και μπορεί να καταστεί ο δημιουργός των πάντων. Άρα λοιπόν στηριζόμενοι στη κενότητα και όχι πάνω στο δεκανίκη κάποιου ή κάποιων αρχικών προτάσεων ή αξιωμάτων τις οποίες θεωρούμε a priori σαν αληθείς, χωρίς όμως να μπορούμε να αποδείξουμε την αληθότητά τους, θα μπορούσαμε ίσως μέσω κβαντικών αλμάτων και εκμεταλλευόμενοι τη δυναμικότητα των κβαντικών διακυμάνσεων της αστήρικτης σκέψης μας να διανοίξουμε μια σήραγγα ή … σκουληκότρυπα – μιλάω πάντα αναλογικά χρησιμοποιώντας έννοιες της κβαντικής φυσικής – και να βρεθούμε πολύ πιο προχωρημένα – απ’ ό,τι με την γραμμική, ατελή Αριστοτελική προσέγγισή μας.

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός. Απλά θέλω να μεταφέρω την ιδέα της υψηλής δυναμικότητας και παραγωγικού δυναμικού της Σοφιστικής, μη αξιωματικής σκέψης. Η θέση ότι “όλα είναι αληθινά” ή η αντίστοιχη ότι “όλα είναι ψέματα” είναι πολύ πιο δυναμικές, παραγωγικές και προχωρημένες από τη θέση ό,τι μερικά πράγματα είναι αληθινά και μερικά ψεύτικα! Στις δυο αυτές προτάσεις της καθολικής αλήθειας ή του καθολικού ψεύδους μπορούμε να αντιστοιχήσουμε τις δυο σύγχρονες ερμηνείες της κβαντικής πραγματικότητας: τη θεωρία των Πολλαπλών Κόσμων του Έβερετ και την ερμηνεία της Ομάδας της Κοπεγχάγης του Νηλς Μπορ. Η “φασματικότητα” και η “πλήρης πραγμάτωση” είναι κατά μια έννοια συμπληρωματικές. Σύμφωνα με την ομάδα της Κοπεγχάγης η απλή παρατήρηση ενός φαινομένου το κάνει να επιλέξει μια από τις πολλές, φασματικές προηγουμένως, καταστάσεις-ενδεχόμενά του (καταρρέει όπως λέγεται τότε η κυματοσυνάρτησή του”, η οποία καθίσταται τότε “πραγματική”). Σύμφωνα με τη θεωρία των πολλαπλών κόσμων πραγματοποιούνται τότε όλα τα ενδεχόμενα σε ισάριθμα σύμπαντα, στα οποία διχάζεται το αρχικό σύμπαν, και σε καθένα από αυτά τα νέα σύμπαντα πραγματοποιείται ένα από αυτά τα ενδεχόμενα!

Καλή Χρονιά Κι Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος, όπως όλοι λένε αυτές τις μέρες, αλλά πιο προσωπικά σας εύχομαι, ακολουθώντας το δικό σας προσωπικό μονοπάτι και όχι τη λεωφόρο των πολλών, να δομήσετε αυτοσυνεπή λειτουργικά συστήματα που θα αντιπροσωπεύουν το δικό σας προσωπικό τρόπο εξήγησης του κόσμου και με την βοήθεια των οποίων θα μπορείτε να αλληλεπιδράτε μαζί του (αλλά στην πραγματικότητα απλά με το νου σας!) διευρύνοντας συνεχώς την κατανόησή σας και την ελευθερία σας και εργαζόμενοι όχι μόνο για τον εαυτό σας και την πάρτη σας, αλλά για όλη γενικά την ανθρώπινη οικογένεια της οποίαες τη γνώση και ελευθερία θα πρέπει επίσης να πρεσβεύετε.

ΥΣ. Περισσότερα αναφέρω στο Strange Ιανουαρίου, όπου όλοι οι ερευνητές παρουσιάζουν τις θέσεις τους και απαντούν σε ερωτήσεις του περιοδικού και απευθύνονται τελικά στους αναγνώστες. Ό,τι λέω εκεί απευθυνόμενος στους αναγνώστες του Strange, θα το έλεγα κι εδώ σε σας. Διαβάστε λοιπόν, αν θέλετε, το περιοδικό για περισσότερα.

Σα μια γεύση για την υποκειμενικότητα των πάντων και ότι τελικά η επιστήμη δεν ανακαλύπτει αλλά επινοεί, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα αγαπημένο μου παράδειγμα που έχω παρουσιάσεις και στα βιβλία μου. Το αντιγράφω όπως το παρουσίασα αρχικά στο βιβλίο μου “Το Συνειδητό Ονείρεμα”:

Ο φυσικός Τζων Γουίλερ αναφέρει το παράδειγμα του παιχνιδιού των είκοσι ερωτήσεων που είχε παίξει κάποτε μαζί με τους φίλους του. Στην αρχή αναγκάστηκε να βγει από το δωμάτιο, για να τους επιτρέψει να βάλουν με άνεση το αντικείμενο που έπρεπε να ανακαλύψει. Περίμενε πολύ και σκέφθηκε ότι θα του βάζανε κάποια δύσκολη λέξη, ή θα του έστηναν καμιά κομπίνα. Κάποια στιγμή όμως τον φώναξαν να μπει μέσα και άρχισε το παιχνίδι. Στην αρχή οι απαντήσεις ερχόντουσαν γρήγορα (Είναι ζώο; Έχει χρώμα;), αλλά καθώς το παιχνίδι προχωρούσε, αργούσαν όλο και πιο πολύ.

Οι φίλοι του είχαν συμφωνήσει να μη βάλουν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά κάθε φορά που θα ρωτιόταν κάποιος να έδινε μια σωστή απάντηση για κάποιο πραγματικό αντικείμενο που θα συμφωνούσε με όλες τις προηγούμενες απαντήσεις. Καθώς προχωρούσε το παιχνίδι γινόταν δυσκολότερο τόσο γι’ αυτόν που ρωτούσε όσο και γι’ αυτόν που απαντούσε. Όπως έχουμε μια ιδέα για τον πραγματικό κόσμο, ακόμα κι όταν δεν τον κοιτάμε, έτσι και ο Γουίλερ φαντάστηκε ότι υπήρχε μια πραγματική απάντηση για το αντικείμενο που προσπαθούσε να βρει. Δεν υπήρχε όμως. Το μόνο που ήταν πραγματικό ήταν οι απαντήσεις στις ερωτήσεις, με τον ίδιο τρόπο που τα μόνα πράγματα που γνωρίζουμε για τον κβαντικό κόσμο είναι τα αποτελέσματα των πειραμάτων μας. Η τελική ερώτηση: το σύννεφο; και η απάντηση : ναι! είχαν κατά κάποιο τρόπο δημιουργηθεί από τη σειρά των ερωτήσεων, με τον ίδιο τρόπο που δημιουργείται το ηλεκτρόνιο από τη διαδικασία της πειραματικής διερεύνησης των συστατικών της ύλης. Αν η σειρά των ερωτήσεων ήταν διαφορετική, τότε το “πραγματικό” αντικείμενο θα ήταν και αυτό διαφορετικό!

Και ο Τζων Γκίμπριν που αναφέρει τη παραπάνω ιστορία, συμπληρώνει: “Με αυτή την έννοια κανένα φαινόμενο δεν είναι πραγματικό φαινόμενο μέχρι να καταστεί ένα καταγεγραμμένο φαινόμενο. Η ιστορία δεν έχει νόημα, το παρελθόν δεν υπάρχει, παρά μόνο με τον τρόπο που είναι καταγεγραμμένο στο παρόν. Με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να πούμε τί κάνει ένα σωματίδιο μέχρι αυτό να καταγραφεί, όπως δεν μπορούμε να πούμε ποιά λέξη βάλανε οι φίλοι μας μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι. Αν τώρα μας πουν κάποιοι ότι όλα αυτά είναι θεωρητικολογίες και δεν έχουν καμιά σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα του μακρόκοσμου, μπορούμε να τους απαντήσουμε ότι ο μακρόκοσμος αποτελείται από σωματίδια που ακολουθούν τους κβαντικούς νόμους. Με αυτή την έννοια κάθε τι που ονομάζουμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά.