Αν πιστεύετε ότι η μελέτη των φαινομένων που σχετίζονται με το πεδίο της εναλλακτικής αναζήτησης είναι μια μόδα που ξεκίνησε να αναπτύσσεται στον 20^ο αιώνα, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσετε. Κι αυτό γιατί η μελέτη του ερευνητή Αντώνη Αντωνιάδη, «Παράξενες διηγήσεις αρχαίων Ελλήνων», αποδεικνύει ότι τα ανεξήγητα φαινόμενα απασχολούσαν έντονα τους ένδοξους προγόνους μας!

Τι ακριβώς πραγματεύεται το βιβλίο σας «Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Αλλωστε»;

Είναι μια έρευνα για καταγεγραμμένες αναφορές παράξενων γεγονότων στα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων ιστορικών, γεωγράφων και βιογράφων. Παράξενα γεγονότα όπως για παράδειγμα πτώσεις διάφορων αντικειμένων από τον ουρανό, θαύματα, εμφανίσεις ΑΤΙΑ, μαρτυρίες για δράκους, γίγαντες, φαντάσματα, λυκάνθρωπους, για εξαφανίσεις ανθρώπων, δαίμονες κ.λπ.

Ποια ήταν η μεθοδολογία που ακολουθήσατε κατά τη διάρκεια της έρευνάς σας και με ποια κριτήρια δομήσατε το περιεχόμενο του έργου;

Η ιδέα για την έρευνα προήλθε όταν παρατήρησα σε βιβλία αρχαίων συγγραφέων διάφορες αναφορές σε φαινόμενα που δεν είχαν σχέση με τους μύθους, αλλά με τον χώρο του παραφυσικού και του εξωπραγματικού. Μετά από τη συγγραφή ενός άρθρου για τα παράξενα που καταγράφει ο Παυσανίας στο «Ελλάδος Περιήγησις», σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμο για τους ερευνητές αυτών των φαινομένων ένα βιβλίο στο οποίο θα υπήρχαν ταξινομημένα τα αποσπάσματα όλων των αρχαίων συγγραφέων. Κατά τη διάρκεια της έρευνας προέκυψαν διάφορα ζητήματα, όπως για παράδειγμα αν αυτή θα επεκτεινόταν στα έργα των τραγωδών, των ποιητών κ.λπ. Απέκλεισα τους συγγραφείς δραματικών και επικών έργων με το σκεπτικό ότι έτσι κι αλλιώς τα έργα τους είναι γραμμένα μέσω της φαντασίας τους, οπότε δεν μπορούμε να εκλάβουμε τους στίχους τους σαν μαρτυρία, ασχέτως εάν μέσα σε αυτούς υπάρχουν αληθινά περιστατικά. Δηλαδή όπως γίνεται σήμερα, έτσι και τότε οι συγγραφείς των μυθιστορημάτων χρησιμοποιούσαν στοιχεία αληθινών γεγονότων, αλλά τα «έντυναν» με τη φαντασία τους, με αποτέλεσμα να μην γίνεται διακριτό το αληθινό γεγονός.

Ταυτόχρονα, καθώς ωρίμαζε μέσα μου η ιδέα, απέκλεισα και τις σχετικές αναφορές για τους μύθους που καταγράφονται από τους αρχαίους ιστορικούς, όπως και γενικώς οτιδήποτε έχει σχέση με τη θεοσέβεια ή τη θρησκοληψία τους, π.χ. την αναφορά του Ξενοφώντα ότι ο Δίας κάποτε κατέστρεψε μια μικρή πόλη στη Μικρά Ασία με κεραυνούς, όπου φαίνεται καθαρά η αναγωγή μιας φυσικής καταστροφής σε υπερφυσικά αίτια. Απέρριψα επίσης και άλλες τέτοιες αναφορές για τους θεούς και τις επεμβάσεις τους στον κόσμο, γιατί στην ουσία δεν αποτελούν μαρτυρίες, αλλά τη θρησκοληπτική άποψη ορισμένων ανθρώπων πάνω σε διάφορα γεγονότα.

Στη συνέχεια απέκλεισα από την έρευνά μου όλες τις αναφορές που έχουν σχέση με τα όνειρα, οι οποίες κατά τη γνώμη μου αποτελούν ξεχωριστό βιβλίο. Οταν πια τελείωσα την έρευνα, ταξινόμησα την κάθε μαρτυρία ανάλογα με το θέμα της με αποτέλεσμα να προκύψουν τα κεφάλαια του βιβλίου, Δράκοι, Γίγαντες, Μακρόβιοι Ανθρωποι, Φαντάσματα, Μάγοι, ΑΤΙΑ, Ανθρωποειδή, Δαίμονες, Παράξενα ζώα κ.λπ.

Με την ανάπτυξη του κλάδου της Γεωμυθολογίας, έχει ανοίξει τελευταία μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με το αν οι αρχαίοι μας πρόγονοι κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό Ωκεανό πατώντας τα εδάφη της Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Υπάρχουν σχετικά εδάφια από την αρχαία ελληνική γραμματεία που θα μπορούσαν να μας προβληματίσουν;

Σαν μαρτυρία σε όσα βιβλία διάβασα, όχι. Εκτός από μια αναφορά του Ευνάπιου στο βιβλίο «Βίοι Φιλοσόφων και Σοφιστών» και συγκεκριμένα στον βίο της φιλοσόφου Σωσιπάτρας, όπου οι δυο δάσκαλοί της είπαν ότι «εμείς θα φύγουμε για τον δυτικό ωκεανό και μετά θα επιστρέψουμε». Η πρόταση δεν είναι ξεκάθαρη, οπότε μόνο με φαντασία μπορούμε να θεωρήσουμε ότι θα ταξίδευαν τον Ατλαντικό, γιατί το πιθανότερο είναι να εννοούσαν ότι θα πάνε στις δυτικές ακτές είτε της Ισπανίας είτε της Γαλλίας, μιας και το περιστατικό έγινε την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η μόνη καθαρή αναφορά στην ήπειρο πέρα από τον ωκεανό γίνεται από τον Πλάτωνα στο έργο «Τίμαιος», καθώς περιγράφει τις στεριές πέρα από την Ατλαντίδα. Αλλά αυτή η πληροφορία, αν δεν είναι προϊόν φαντασίας, όπως υποστηρίζουν οι μελετητές του Πλάτωνα, μπορεί να προέρχεται είτε από τους Αιγύπτιους είτε από τους Φοίνικες, τους οποίους χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι για τα υπερπόντια ταξίδια τους. Δηλαδή, μιας και ο Πλάτων άντλησε τις πληροφορίες για την Ατλαντίδα από τους Αιγύπτιους, δεν γίνεται διακριτό εάν είχαν τη γνώση και οι Έλληνες. Ωστόσο υπάρχουν αναφορές για Ελληνες που ταξίδευσαν στο νότιο ημισφαίριο από την ανατολική πλευρά της Αφρικής.

Σε αρκετές παραδόσεις του κόσμου γίνεται λόγος για την ύπαρξη φυλών γιγάντων που συνυπήρχαν με τους ανθρώπους. Εχουν διασωθεί αντίστοιχες περιγραφές και σε κείμενα του αρχαίου ελληνικού κόσμου;

Πράγματι οι μαρτυρίες είναι πάρα πολλές, τόσες ώστε να αποτελούν ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο μου και δεν αναφέρομαι σε μυθικά πλάσματα. Για παράδειγμα, ο ίδιος ο Παυσανίας, αλλά και άλλοι συγγραφείς αναφέρουν ότι είδανε ανθρώπινα κόκαλα μεγάλων διαστάσεων. Ωστόσο εδώ πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί, γιατί είναι άλλο να μιλάμε για μυθικούς γίγαντες και άλλο για οστά που φανερώνουν ότι κάποτε υπήρξε ένα ψηλό είδος ανθρωποειδών, των οποίων το ύψος έφτανε περίπου τα τρία μέτρα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης και οι σχετικές αναφορές για την εμφάνιση φαντασμάτων και άυλων οντοτήτων που ξαφνιάζουν τον σύγχρονο Ελληνα αναγνώστη. Μπορείτε να αναφερθείτε σε ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις;

Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν κι αυτοί στα φαντάσματα. Κάποια απ’ αυτά τα θεωρούσαν ψυχές των νεκρών, ενώ άλλα ότι ήταν θεϊκές ή υπερφυσικές οντότητες. Υπάρχουν πολλές αναφορές και μαρτυρίες, π.χ. κάθε χρόνο πραγματοποιούνταν συγκεκριμένες εορτές με τελετουργικό κατά τις οποίες καλούσαν τα φαντάσματα των νεκρών, ενώ υπήρχαν «μαγικές» τεχνικές για να δέσουν ένα φάντασμα ή να το απομακρύνουν. Στον «βίο του Κίμωνα» ο Πλούταρχος αναφέρει μια δική του μαρτυρία σχετικά με τη δολοφονία ενός Θηβαίου σ’ ένα γυμναστήριο: «Για πολύ καιρό είδωλα εμφανίζονταν σ’ εκείνο το μέρος και στεναγμοί ακούγονταν, όπως λένε οι πατέρες μας. Εχτισαν λοιπόν τις πόρτες του πυριατηρίου (χώρος όπου οι αθλητές αλείφονταν με λάδι) και μέχρι σήμερα, όσοι γειτονεύουν με το μέρος, λένε ότι βλέπουν μορφές και ακούνε ταραχώδεις φωνές».

Στις μέρες μας πολλοί πιστεύουν ότι οι θεάσεις ΑΤΙΑ αποτελούν ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ’ όλα αυτά αρκετοί ουφολόγοι έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό μια προσπάθεια για την ανάδειξη των καταγεγραμμένων θεάσεων UFO πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Θα τους προτείνατε να μελετήσουν και την αρχαία ελληνική γραμματεία;

Αναφορές για Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα υπάρχουν και στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Στον «βίο του Μάριου», την εποχή που οι Τεύτονες εισέβαλαν στη ρωμαϊκή επικράτεια, ο Πλούταρχος γράφει: «Πολλά επίσης σημεία φάνηκαν, από τα οποία άλλα ήταν συνηθισμένα, αλλά από τις ιταλικές πόλεις Αμερία και Τουδέρτο αναγγέλθηκε ότι τη νύχτα φάνηκαν στον ουρανό φλογοειδείς αιχμές και θυρεοί (ασπίδες παραλληλόγραμμου σχήματος) που στην αρχή φιλονικούσαν, αλλά μετά, καθώς συμπλέχτηκαν αναμεταξύ τους, πήραν σχήματα και κινούνταν, όπως γίνεται όταν μάχονται άνδρες. Στο τέλος άλλες υποχωρούσαν κι άλλες επιτίθονταν, όλες όμως τράβηξαν προς τα δυτικά».

Εχω την εντύπωση ότι οι υποστηρικτές της θεωρίας των ιπτάμενων δίσκων με το συγκεκριμένο απόσπασμα έχουν ανατριχιάσει από έξαψη, μιας και ο Πλούταρχος μας προσφέρει μια περιγραφή αερομαχίας, στην οποία από τη μια πλευρά βρίσκονταν φωτεινά αντικείμενα σε σχήμα ρόμβου ή τριγώνου και από την άλλη σε σχήμα παραλληλόγραμμου. Ωστόσο το ζήτημα εδώ είναι αν είδαν πράγματι οι αρχαίοι μια διαστημική μάχη αλά Πόλεμος των Αστρων ή ήταν μια βροχή μετεωριτών που στα μάτια τους φάνταζαν ότι έπαιρναν σχήματα και μάχονταν;

Ενα από τα μεγαλύτερα σφάλματα που διαπράττει ο άνθρωπος διαχρονικά είναι η συνήθεια να κρίνει γεγονότα του παρελθόντος με τα μάτια του παρόντος. Εσείς θεωρείτε ότι οι αρχαίοι αντιμετώπιζαν όλες αυτές τις παραδόσεις που περιγράψατε παραπάνω ως πραγματικά αλλόκοτες καταστάσεις της ιστορίας τους;

Οπως σήμερα, έτσι και τότε υπήρχαν άνθρωποι που μελετούσαν όλα αυτά τα φαινόμενα. Μάλιστα, από τις αναφορές, φαίνεται ότι τα συγκέντρωναν και σε δημόσια αρχεία, δηλαδή κάποιοι ήταν επιφορτισμένοι από το κράτος να τα καταγράφουν. Επίσης, όπως και σήμερα, υπήρχαν οι υποστηρικτές και οι επικριτές αυτών των φαινομένων. Οι περισσότεροι συγγραφείς παρ’ όλο που καταγράφουν τέτοια περιστατικά είναι επικριτικοί και λοιδορούν άλλους συγγραφείς, των οποίων τα έργα χάθηκαν, για υπερβολές, μυθοπλασίες, τερατολογίες κ.λπ.

Και ήταν αυτός ένας από τους λόγους που με ώθησε να γράψω το βιβλίο, το ότι δηλαδή ενώ κορόιδευαν άλλους οι ίδιοι παρουσίασαν ανάλογες μαρτυρίες με τον αέρα του ερευνητή που εξέτασε σε βάθος το κάθε γεγονός και πληροφορία. Αν και διάβασα πλήθος αρχαίων συγγραφέων ελάχιστοι καταγράφουν παραφυσικά γεγονότα. Για παράδειγμα ο Θουκυδίδης δεν αναφέρει τίποτα, εκτός από μια προφητεία, ο Ξενοφών ελάχιστα, ο Πολύβιος το ίδιο, ενώ από την άλλη όσοι αναφέρουν έχουν ένα κοινό στοιχείο, έγραψαν και μετέφεραν πληροφορίες για άλλους λαούς και για μακρινές χώρες. Το συμπέρασμά μου είναι ότι οι περισσότερες παράξενες διηγήσεις των αρχαίων σχετίζονται με φυσικά φαινόμενα, είναι προϊόντα παρερμηνείας, φαντασίας και δεισιδαιμονίας. Ελάχιστα απ’ αυτά είναι πραγματικά ανεξήγητα και μυστήρια και το κακό είναι ότι δεν μπορούμε να τα διερευνήσουμε ή να τα επαληθεύσουμε γιατί οι αυτόπτες μάρτυρες… χάθηκαν στον χρόνο.

Σημείωση 1: Αποκτήστε το βιβλίο του Αντώνη Αντωνιάδη μέσα από την ιστοσελίδα www.alloste.gr.

Σημείωση 2: Η συνέντευξη του Αντώνη Αντωνιάδη στον Μηνά Παπαγεωργίου δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου, τα “Φαινόμενα”.

Who is Who: Ο Αντώνης Αντωνιάδης εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στα περιοδικά ειδικού τύπου Aβατον και Μυστική Ελλάδα. Το 2003 οργάνωσε την παραγωγή της τηλεοπτικής σειράς Aγνωστες Πύλες που προβλήθηκε στην ΕΤ3. Με κείμενά του έχει συμμετάσχει σε πολλά συλλογικά βιβλία όπως: Μαγεία η Απόκρυφη Παράδοση του Κόσμου, Ιερή Ελλάδα, Αρχαία Ελληνική Επιστήμη, Τα Μεγάλα Μυστήρια του Κόσμου, Ανεξήγητα Φαινόμενα, Ο Πόλεμος ενάντια στο MATRIX, Η Ιστορία του Μέλλοντος, Φαντάσματα κ.ά. Επίσης, έχει επιμεληθεί βιβλία των εκδοτικών οίκων Αρχέτυπο και Aγνωστο.

Προσωπικά του βιβλία είναι οι ιστορικές μελέτες Το Ιερατείο των Δελφών: ο Μυστικός Σχεδιασμός των Πολιτικών Συστημάτων, Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων και τα ιστορικά μυθιστορήματα από τις εκδόσεις Ψυχής τα Λαμπυρίσματα, Εκστρατεία στην Eρημο και Ο Λύκος της Σπάρτης, το οποίο κυκλοφορεί από το 2013 στην Ιταλία.