Στις 18 Ιανουαρίου 2006 πραγματοποιήθηκε μία ακόμα ομιλία του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη στον Πολυχώρο 417 στην οδό Κεραμεικού 53, στο Μεταξουργείο της Αθήνας. Προγραμματισμένη ώρα έναρξης 19:00. Η είσοδος ήταν ελεύθερη και ήδη μια ώρα πριν είχαν αρχίσει να φθάνουν έξω από το κτήριο οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι “συνταξιδιώτες”, όπως συνηθίζει να τους ονομάζει ο ίδιος.

Ο Λουκάς Καβακόπουλος προλογίζει στην εκδήλωση.

Με μια μικρή καθυστέρηση της μισής ώρας περίπου, η ομιλία ξεκίνησε στη γεμάτη αίθουσα απ’ τον κόσμο με το συνεργάτη και προσωπικό φίλο του ομιλητή Λουκά Καβακόπουλο, ο οποίος και προλόγισε τον κ. Γιαννουλάκη. Κρατώντας ένα λευκό χαρτί με σημειωμένους αριθμούς και μερικές λέξεις, παρουσίασε στο κοινό τις δραστηριότητες του τελευταίου, με μια μικρή δόση χιούμορ και μία μεγάλη θαυμασμού.

Ο Παντελής Γιαννουλάκης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του(κάτω αριστερά).

Ο Παντελής Γιαννουλάκης έχει συγγράψει μυθιστορήματα και διηγήματα, από τα οποία πιο γνωστά είναι το «Κούφια Γη» και η σχετικά πρόσφατη συνέχειά του «Είσοδος στην Κούφια Γη». Έχει μεταφράσει και προλογίσει αρκετά βιβλία, ενώ έχει εκδόσει ακόμα περισσότερα. Είναι διευθυντής του περιοδικού Strange και δημιουργός των εκδόσεων Terra Nova και ‘Αγνωστο. Έχει συνεργαστεί με δεκάδες περιοδικά, μεταξύ των οποίων Τρίτο Μάτι, Μυστική Ελλάδα και Ανιχνεύσεις, στο οποίο μάλιστα υπήρξε και αρχισυντάκτης. Γενικό χαρακτηριστικό των ομιλιών του, πέρα από τη συμμετοχή ενός σεβαστού αριθμού ανθρώπων, είναι η απλότητα του λόγου του που κάνει δυνατή την κατανόηση των όσων αναφέρει και περιγράφει από τους ακροατές του. Ξεκινώντας λοιπόν να μιλά για το θέμα “Νεομυθολογίες στον 20ο και 21ο αιώνα” άρχισε να απαριθμεί μερικές από τις πιο γνωστές εμφανίσεις παράξενων θεωριών, που οδήγησαν αργότερα στην δημιουργία νεομυθολογιών. Δεκάδες είναι αυτές οι θεωρίες και φυσικά θα ήταν αδύνατο να τις αναλύσει σε βάθος μία-μία. Εξωγήινη ζωή, ΑΤΙΑ, θεάσεις παράξενων αντικειμένων και πραγμάτων, απαγωγές, μυστική τεχνολογία, αρχαία τεχνολογία και γνώση, στρατιωτική τεχνολογία, υπερόπλα, άβατοι τόποι, ανεξερεύνητα μέρη, κούφια γη, χρονοπύλες, “παράξενοι” ταξιδιώτες, τέρατα λιμνών και θαλασσών, στοιχειωμένα σπίτια, φαντάσματα, πνεύματα, “ύποπτα” τρίγωνα, άγνωστα πειράματα, μυστική παρακολούθηση… Μια αχανής λίστα! Αρχικά, ανέφερε πως κάθε νεομυθολογία εμπεριέχει δύο κομμάτια, ένα αληθινό και ένα ψεύτικο. Το αληθινό βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα κάπου-κάποτε και το ψεύτικο είναι όλες οι ιστορίες, οι οποίες επηρεασμένες από αληθινά στοιχεία έκαναν την εμφάνισή τους καθιστώντας μετέπειτα δύσκολο να ξεχωριστούν τα πραγματικά από τα αναληθή στοιχεία από ερευνητές ή παρατηρητές. Μια τέτοια νεομυθολογία, η οποία ίσως και να αναλύθηκε λίγο παραπάνω απ’ τις υπόλοιπες, είναι αυτή της θέασης ΑΤΙΑ. Παρακινώντας τους παρευρισκόμενους να σηκώσουν το χέρι εάν είχαν ή έστω νόμιζαν ότι είχαν δει κάποια στιγμή ένα ΑΤΙΑ, παρατήρησε πως σε ποσοστό περίπου 15% αυτή η νεομυθολογία ήταν παρούσα και μάλιστα μέρος της ζωής κάποιων. Βέβαια, στην καθημερινότητά τους όλοι όσοι σήκωσαν το χέρι, μεταξύ των οποίων ήταν και ο ίδιος, δεν συνηθίζουν να ασχολούνται με αυτή τους την εμπειρία, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις για τις οποίες αφήνω μια μικρή πιθανότητα. Αυτό, λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα πάντα του ομιλητή, είναι που δίνει την ευκαιρία στις εμπειρίες να χαθούν αφού δε συγκεντρώνονται και παραγκωνίζονται από τους ίδιους τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Έτσι, οι εμπειρίες αυτές γίνονται μέρος του παρελθόντος που θα περάσουν στη σφαίρα του υποσυνείδητου, θα ξεχαστούν και τελικά θα είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ για τον καθένα. Και όταν μια εμπειρία δεν καταγράφεται από κανέναν, παρά μόνο μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, είναι πολύ δύσκολο μετά από λίγο καιρό να αποδειχθεί αν πραγματικά συνέβη, αφού ακόμα και αυτός που την έζησε το πιθανότερο είναι να μην τον ενδιαφέρει πια, αν φυσικά δεν την έχει ξεχάσει τελείως ή στη χειρότερη περίπτωση δεν πιστεύει πια ότι ήταν αυτό που νόμιζε αρχικά. Και ερχόμαστε τώρα στο άλλο άκρο… Ακριβώς επειδή η θεωρία των ΑΤΙΑ έχει γίνει γνωστή και είναι ευρέως διαδεδομένη, αρκετός κόσμος “κατασκευάζει” εμπειρίες, άλλοτε από απλή απροσεξία ή ματαιοδοξία κι άλλοτε ευσυνείδητα και επιτηδευμένα. Τότε είναι που τα πράγματα μπερδεύονται και δεν μπορεί πια κάποιος έτσι εύκολα να ξεχωρίσει την πραγματική εμπειρία από την ψεύτικη. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται οι νεομυθολογίες, οι οποίες είναι μέρος της ζωής μας σήμερα και είναι πολύ εύκολο να αναλογιστεί κανείς πόσες από αυτές μας περιβάλλουν, πόσες υπάρχουν στον πολύ κοντινό μας κύκλο. Σίγουρα θα παρατηρούσε ότι το ποσοστό ξεπερνά το 60%. Ο κ. Γιαννουλάκης προσπάθησε με διάφορα παραδείγματα και στοιχεία από μαρτυρίες να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται οι νεομυθολογίες και να μεταδώσει τους προβληματισμούς του πάνω στο θέμα της “εξαφάνισης” των εμπειριών, επειδή δεν υπάρχει κάποιος που να τις καταγράφει και να τις συλλέγει, με σκοπό την ανάλυση τους και την πιθανή απάντηση των αποριών σχετικά με την πραγματικότητα. Σχολίασε μάλιστα, με μια μικρή δόσης απογοήτευσης, πως αν μια μαρτυρία κάποιου αποδειχθεί ψευδής το ίδιο το θέμα της “καίγεται”, δηλαδή η πλειοψηφία του κόσμου καταλήγει να μην πιστέψει ποτέ ξανά κάτι σχετικό και επιλέγει να μην ασχοληθεί πάλι στο μέλλον. Αυτό όμως για το οποίο μας προέτρεψε να προβληματιστούμε (και να φιλοσοφήσουμε) είναι πως αν κάποιος μπορεί να φανταστεί ένα συκεκριμένο γεγονός, τότε το πιθανότερο είναι να γίνεται ήδη. Ή κάποιος άλλος, κάπου, το έχει ήδη “φτιάξει”, το έχει ήδη “ζήσει”!

Αρκετοί “συνταξιδιώτες” του έσπευσαν να παρακολουθήσουν την ομιλία του.

Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως από την κύρια ομιλία του θα μπορούσε κάποιος να αντλήσει απεριόριστα στοιχεία και εναύσματα για να ασχοληθεί λίγο παραπάνω με το χώρο του παράξενου. Και αναφέρομαι σε σκέψεις που ξεδίπλωσε σε δυόμισι ώρες πάνω-κάτω, αποφεύγοντας σίγουρα κάποιες φορές να μιλήσει περαιτέρω, ενώ σε άλλες περιπτώσεις επεκτάθηκε, στοχεύοντας πάντα στην επαγρύπνηση των δικών μας συλλογισμών. Όσοι είχαν το χρόνο και τη διάθεση να παραμείνουν στην “παρέα” του και να συζητήσουν μαζί του, βρήκαν την ευκαιρία μετά τις 23:00 να τον ρωτήσουν περισσότερα πράγματα σχετικά με το θέμα της ομιλίας και μη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συζητήσεις κράτησαν μέχρι τις πρώτες ώρες τις Πέμπτης και ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Ραντεβού, λοιπόν, σε μια νέα συνάντηση, κάπου κοντά στην αλλαγή του 2006, όπως συνηθίζεται, για να ξεφύγουμε και πάλι από τη ρουτίνα και τα τετριμμένα θέματα συζήτησης.