Home » Άρθρα Επικαιρότητας, Τελευταία Νέα - Επικαιρότητα
Τελευταία Νέα - Επικαιρότητα

Τεχνών (επ) Ανάστασις στην Κέρκυρα (24-26 Ιανουαρίου 2014)

 

Για πρώτη φορά από το 2007 (και την τελευταία εκδήλωση της ομάδας Κ.Α.Π.Α στο νησί της Σάμου), η Κοινότητα του Μεταφυσικού εμπλέκεται στη διοργάνωση μιας σπουδαίας εκδήλωσης που λαμβάνει χώρα στη νησιωτική Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Κέρκυρα! Η “Τεχνών (επ) Ανάστασις” πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της Σάσσας Μεταλληνού-Chaitow και αποτελεί σύμπραξη της Ελληνικής Κοινότητας του Μεταφυσικού, της Ακαδημίας Phoenix Rising και των εκδόσεων Δαιδάλεος.

Στην εκδήλωση της Κυριακής θα συμμετέχουν με ομιλίες τους τα μέλη της Κοινότητας του Μεταφυσικού,Μηνάς Παπαγεωργίου και Γιώργος Ιωαννίδης.

Επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα της εκδήλωσης

Όταν όλα  αλλάζουν και καταρρέουν υπάρχουν τρεις επιλογες. Η άβουλη αποδοχή των γεγονότων, η εσωστρεφής θωράκιση μέσα σε ασφαλείς πεπατημένες και αέναο αρνητισμό, ή μπορούμε να πράξουμε, χαράζοντας νέα μονοπάτια σε αχαρτογράφητα νερά. Η Τεχνών (επ)ανάστασις εκπροσωπεί τον τρίτο δρόμο.

Η Τεχνών (επ)ανάστασις είναι μια πρωτοβουλία που γεννήθηκε από δύο βασικές εμπνεύσεις.

Η πρώτη είναι αυτή του νέου, δημιουργικού ανθρώπου που προβληματίζεται απέναντι στην αβεβαιότητα της εποχής μας και αναζητά τρόπο να (αντι)δράσει εποικοδομητικά. Η δεύτερη πηγάζει από την πεποίθηση ότι η ιστορία κάνει κύκλους, και το παράδειγμα που έδωσαν κάποιοι άλλοι νέοι, δημιουργικοί άνθρωποι πριν από ακριβώς έναν αιώνα καθώς έβλεπαν το οικοδομημα της πραγματικότητάς τους να κατακρημνίζεται μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις της δικής τους εποχής. Κάθε φορά που ένας πολιτισμός ταλανίζεται, οι άνθρωποι ανατρέχουν στα στοιχεία εκείνα που αποτελούν σημεία αναφοράς – και τα σημεία αναφοράς ενός πολιτισμού επιβιώνουν πάντοτε μέσα στους μύθους και τις τέχνες – τη μυθιστορία - που αποτελεί διαχρονική λύδια λίθος της ταυτότητας και του αυτοπροσδιορισμού ενός εκάστοτε λαού. Αυτό έκαναν οι ποιητές της Μπελ Επόκ, αυτό κάνουν και οι σημερινοί. Η τέχνη αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο νοηματοδοσίας όταν τα πάντα (κατα)ρέουν και αυτό συμβαίνει και στις μέρες μας.

Η τριήμερη αυτή εκδήλωση αποτελεί μια σύμπραξη ανθρώπων που πιστεύουν αφενός στην ικανότητα των τεχνών να αποτελέσουν σημείο αναφοράς και πεδίο διαλόγου, αφετέρου ότι τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να έχουν την τιμητική τους εάν είναι να μην αφεθούμε στην αδράνεια, την απογοήτευση, και την αδιαφορία. Ως ενεργοί πολίτες, αυτός είναι ο τρόπος μας να προσθέσουμε το δικό μας λιθαράκι στην θετική πλευρά των πραγμάτων και να αναζητήσουμε νέα μονοπάτια σε αχαρτογράφητα νερά, αναδεικνύοντας εμπράκτως πόση δύναμη κρύβουν οι τέχνες και τα γράμματα σε στιγμή κρίσης.

Το τριήμερο εκδηλώσεων έχει σχεδιαστεί ώστε να εκπροσωπηθούν οι περισσότερες τέχνες στο μέτρο του δυνατού. Τα εγκαίνια της εικαστικής έκθεσης γίνεται με τη συνοδεία ποίησης και μουσικής. Τη δεύτερη μέρα, η παρουσίαση βιβλίου της Σάσσας Μεταλληνού-Chaitow με τη συμμετοχή του Ζέφυρου Καυκαλίδη ξετυλίγει μέσα από έναν Πλατωνικό διάλογο την έμπνευση της εκδήλωσης. Την τρίτη μέρα, διακεκριμένοι ομιλητές δίνουν τη δική τους απάντηση γιατί έχουν ανάγει τον πολιτισμό σε τρόπο ζωής σε πείσμα των ημερών.

 

 

Επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα της εκδήλωσης

Δείτε το πρόγραμμα

Γνωρίστε τους ομιλητές

Γνωρίστε τους καλλιτέχνες

Το event στο facebook

 

Αναλυτικά οι ομιλίες των μελών μας: 

Μηνάς Παπαγεωργίου:

Τίτλος ομιλίας: Ο πόλεμος των ιδεών στην κοινωνία της πληροφορίας: Ο Μυθικισμός ως εργαλείο για έναν νέο Διαφωτισμό

Σύνοψη ομιλίας: Εμφανιζόμενος στα τέλη του 17ου και στις αρχές του 18ου αιώνα, ο Διαφωτισμός αποτελεί ένα σημαντικότατο πνευματικό κίνημα που αλλάζει τον ρου του Δυτικού πολιτισμού. Ένας από τους κεντρικούς του πυλώνες είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας της εκκλησίας και των θρησκευτικών δογμάτων, μέσα από μια παράλληλη στροφή στη φιλοσοφία και στον ιστορικισμό.Στο πλαίσιο αυτό, μια σειρά από θεολόγους, ιστορικούς και ανεξάρτητους ερευνητές, ξεκινούν να θέτουν κάτω από ένα αυστηρά ιστορικό πρίσμα την εξέλιξη των κυρίαρχων θρησκειών, εξετάζοντας ταυτόχρονα τα πάμπολλα κοινά στοιχεία που παρουσιάζουν οι εξιστορήσεις της Βίβλου με τους μύθους προχριστιανικών θεοτήτων της Μεσογείου (και όχι μόνον).Δυόμιση αιώνες μετά, το Μυθικιστικό –όπως ονομάζεται πλέον- κίνημα, που επικεντρώνεται κυρίως στο πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού, αποτελεί στο εξωτερικό ένα δημοφιλές ρεύμα ιδεών, οι απόψεις του οποίου εισέρχονται δυναμικά και στην ακαδημαϊκή κοινότητα.

Στην ομιλία αυτή θα εξετάσουμε μια σειρά από ερωτήματα όπως: Ποιος ο ρόλος του Μυθικισμού στον 21ο αιώνα; Ποια είναι η θέση του απέναντι στην πνευματικότητα; Γιατί θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βασικότατο εργαλείο ενός νέου Διαφωτισμού; Πως μπορεί αυτό να συμβεί εμπράκτως, όχι μέσα σε κλειστούς ακαδημαϊκούς κύκλους, αλλά με τη συμμετοχή του καθένα από εμάς;

Παράλληλα θα αναλυθούν μια σειρά από στρατηγικές κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία πενταετία στη χώρα μας και κατέστησαν γνωστό το ρεύμα των Μυθικιστών στο ελληνικό κοινό.

 

Γιώργος Ιωαννίδης: 

Τίτλος Ομιλίας: Το Πρόσωπο του Ιησού ως Αρχέτυπο του Ανθρώπου: Η Τέχνη του Ιερού ως Κλήση σε ένα Νέο Τρόπο Συνειδητής Ύπαρξης

Περίληψη: Σε τι αποσκοπούν τα διαφορετικά πορτρέτα των ιερών προσώπων στη θρησκευτική τέχνη; Διαθέτουν μονάχα αναφορικό ρόλο σε ιστορικές φιγούρες ή απλά εικονίζουν χωρία των Γραφών για τη λαϊκή ευπεψία των Ιερών Κειμένων που καλώς πια σήμερα προσπερνάμε ως αναχρονιστικά;

Έχοντας ως βασικό σκελετό την πορεία παράστασης του Ιησού στη Δυτική και Ανατολική τέχνη -από την πρωτοχριστιανική συμβολική περίοδο, έως το παγανιστικό μιμητισμό και το βυζαντινό τρόπο- θα δούμε πως τα αγιογραφικά πορτραίτα καλούν το θεατή σε ένα διάλογο ανάμεσα στο Εγώ και το Άλλο, το επίγειο και το υπερβατικό με αποτέλεσμα να ωθούν το άτομο σε ένα νέο τρόπο σχέσης όπου το σημείο αναφοράς παύει να αποτελεί η φθαρτή φύση αλλά το αιώνιο και το αρχέτυπο.

Όταν τα βλέμματα συναντιούνται, το πρόσωπο εκβάλλει προς τα έξω, αναδύεται από τον υποκειμενισμό του, έρχεται σε έκ-σταση και κοινωνία, για να ακολουθήσει η επιστροφή, η εσωτερική επαφή με τον Εαυτό. Τότε, το ρήγμα ανάμεσα στο ασυνείδητο και το συνειδητό, στο άτομο και τον κόσμο, το θνητό και το θείο γεφυρώνεται, αλλάζει σε διάλογο και σ’ ένα ριζικά νέο τρόπο ενεργής (καθημερινής) ύπαρξης.